17 yaşında iken maslakta alkollü şekilde arabayla takla atıp karşı şeride uçtum. işin ilginci arabadaki 4 kişinin burnu bile kanamadı, arabanın da tekerleri haric(4 tekeri de geleceğe dönüşteki arabanın ucarkenki tekerleri gibi yatay hale gelmişti) hemen hiçbir yerinde bir ağır bir hasar yoktu.
Beni çok sarsan olaylardır. Bu yüzden aksiyete sorunlarım oluyor. Kendimce kazaların olmasını önlemeye çalışıyorum ama illa ki her gün bir yerde oluyor.
4, 5 ya da 6 yaşındaydım anneme çamaşır getirirken annemin sildiği ıslak zeminde yüz üstü düşüp kafamı yarmıştım, annem beni kucağına alıp salona taşımıştı. alnımda saç dibimde ömür boyu izi kaldı.
Elime basketbol topu gelmişti, parmaklarım ezilip morarmıştı.
Lisede Bir keresinde bir kamyonun arkasından geçerken az daha ezilecektim ki durdu şükür, yüreğim ağzıma gelmişti. Ondan sonra bir daha hiçbir büyük aracın arkasından geçmedim, mecbur kalmadıkça geçmem de.
ortaokuldayken izmir'den ayvalık'a gidiyorduk otobüsle. yol mıcırdı ve gidiş geliş yönlüydü. şimdi mevcut olmayan, tekerleklerin kalasa denk getirilerek geçildiği tahta köprüyü şöför tutturamadı ve otobüs kuru dere yatağına uçtu ve yan tarafına düştü. şöför dahil 7 kişi öldü bir sürü yaralı. ben ve anneme bir şey olmadı. yola çıkıp başka bir otobüsle ören'deki kızılay kampına gittik. ören o zamanlar uçsuz bucaksız bir kumsaldı.
tam cahil cesareti: iç kanama olabileceği, beyin sarsıntısı vs hiç aklımıza gelmedi.
