insanı çileden çıkaran, kafatasında hatta gözlere bile vurabilen ağrıdır. uyusan olmaz, uyandığında zonklama dediğimiz olaylar yaşanır kafatasında. uyanık kalsan herşey zor gelir, kimse anlamaz halinden. ilaç içseyim desen her zaman bulunmaz, bulunsa da ilaçsız tedavi daha iyidir. **
(bkz: bitse de gitsek)
bu aralar bana sıkça uğrayan. ve tuhaf bir şekilde çözümünü de doğal yollardan buldum.
kaşlarımı kaldırıyorum, evet. çözümüm bu. tuhaf bir şekilde acayip işe yarıyor, neden bilmiyorum. acaba oradaki sinirler falan mı birbirine bağlı onu da bilemiyorum, ama ağrıya birebir. mesela bir gün vapurda yolculuk edersin ya dışarıda oturmuşsun falan, bir pokemonun yanına gelip oturduğunu ve birlikte kadıköy'e gittiğinizi düşünün, hani böyle kaşlarını saç diplerinizin yönünde yükselir, tam anlamı ile şaşkın biri olursunuz. işte öyle dolaşıyorum evde başım ağrıyınca.
tıp bilgisi yüksek bir yazar kardeşimin beni bilgilendirmesi dileğiyle yoksa botokslu bülent ersoy gibi dolaşmaya mahkum olacağım.
