nihayetinde bağıramamakla sonuçlanan durumdur. bu tanımdı... üstteki entryi ise okumaya üşendim. olay nedir bilemeyeceğim. ama bağırmak iyidir. umarım alakasız bir şey dememişimdir.
niye böyle yaparsın sen de bilmezsin.
boğazında düğümlenir heceler.
ne yutabilirsin onları ne de söküp atabilirsin boğazından. hıçkırıklara boğar seni.
bırak bağırmayı konuşamazsın bile.
tek tesellin gözünden süzülen yaşlarda erimesidir hecelerin.
bağırmak istersin ama bağıramazsın çünkü ağzında bir tüp yoğun bakımda yatıyorsundur. anne diyemezsin bağıra bağıra korkuyorum diye haykıramazsın. seni seviyorum beni bırakma diyemezsin. baba ben neden konuşamıyorum diye soramazsın. su bile isteyemezsin. bağırmak istersin ama susarsın çünkü sustururlar böyle seni.
dişler birbirine sıkıca tutunur, dudaklar greve çıkar, dil artık kendi başına bi bireydir, işini yapmayı bırakır. sonra derinin altında bi kaos başlar. sanki deprem gibi, akıl almaz bi çalkalanma. mideden başlayıp akciğerlere doğru çıkar, zaten titremekten bitap düşmüş ciğerler sigara dumanıyla iyice boğulur. gözler tek noktaya odaklanır, sarsıntılar dışarıya yansımaya başlar, parmaklardan ellere ve sonra tüm vücuda yayılır. yaşlar gözlere ağır gelmeye başlar, sonunda dayanamayan gözler istemsizce bırakır onları. bi annenin çocuklarını ölüme göndermesi gibi, istemsizce, yakarışlarla uğurlar. ve o çığlıklar içinizde patlar.*
söyleyecek çok şeyi olanlarmış susarmış ya onun gibi bir durumdur.
kafanda kuyrukları birbirine değmeyen 40 tilki vardır ve nereden başlayacağını bir türlü kestiremezsin..
susarsın!
