genelde birini alan diğerini de alıyordur, koyuyordur yaşam merkezine. ikisi içinde belli kalıpların dışında deneysel formda takılmak mühimdir.ikisinin de entelektüel bir tarafı vardır. bağımsız sinema; finale noktayı budur diye koymayarak kendince farklı dünyalarla farklı tatlar yaratmayı öngörür. ve bunu çoğu zaman fazlasıyla başarır. bir hayaller, umutlar silsilesinde bulursunuz kendinizi. bir nevi tatlı rüyalar sendromu...
progressive rock; dinamikliği, enerjisi ve alt metniyle bağımsız sinema'ya meydan okur. zor bir türdür, hiçbir zaman garnitür olmaz bundan. dinlerken, hatmederken transa geçmek esastır. karmaşıklığı kendince özgün bir dil yaratır. son derece zengin olan bu tür sıradan müzik dinleyicisi için iyi bir müzik terbiyesidir. nasıl bu topraklarda yıllar yılı sinemaya binaen bir yeşilçam kültürü oluşmuşsa ve bu kendince balık baştan kokar ezberciliği içinde devam etmişse bağımsız sinema da ezber bozarak varlığını sürdürüyor. ezber bozmak , hem progressive rock hem de bağımsız sinemanın doğasında var anlayacağınız.
