"pencerede oturmuşum, oturmuş"
Şarkıyı ilk dinlediğim an da; pencere kenarında oturmuş, gecenin bir vakti dalgın dalgın misafirlikten dönen ailelerin arkalarında yürüyen çocukları, kavga eden kedileri, geçen arabaları seyrediyordum.
Tek eksik sigaramın dumanı ve kıvrılan tütünümdü.
"şu garip baş bir yerlere vurulmaz" diye mırıldanırken de, asu maralman ablanın biz bağrı yanık dostlarına ilettiği selamları kabul ediyor, "tükenip gitti ömrüm çileli" kısmında 'hakikaten böyle mi geçecek' diye düşünerek ürperti içine giriyordum. Tengri korusun. Ama neyse ki "elimdedir şu aklımın dümeni" demesiyle rahatlıyordum.
Mükemmel şarkı, ilk dinlenildiği anda kederli sözleri, neşe verici melodisiyle kendine müptela kılıyor.
