can yücel'e ait bir şiirin adıdır. ama saçmadır. bir insan, insansa eğer kalbi vardır. sever, bağlanır. karşılıklı bağlanılırsa zaten mutluluğun tanımı olur. hayatı kolaylaştırır, gülümsetirler. tabi bunların olması için imam nikahı şarttır. bir de allah'ımıza bağlı olmalıyız. o zaman öldükten sonra bile bağlandığımız o insanla birlikte bütün güzelliklerin içinde ruhlarınız dans eder.
söylemek kolay, okumak kolay fakat uygulamak mümkün değildir ki zaten fazla arabesk hatta fazla çıkarcı gelmektedir. "üzüleceğim o zaman bağlanmayayım, o daha az severse ağzıma sıçılır"...kendi kıçının derdine düşüp aşkını yaşayamama, paranoyalarla zehir zıkkım etme durumudur.
bağlanmayacaksın;çünkü bağlandığın yerden kendini koparan yine sen olacaksın.bağlanmayacaksın;çünkü bağlandıkça küçülecek oyuncak olacaksın.bağlanmayacaksın;çünkü herşey bittiğinde bağlandığın yerin çooook acıyacak.
can yücel'in hayatta attığımız her adımda birilerine muhtaç olduğumuzu ama her muhtaç olduğumuz kişiye gözümüz kapalı bağlanmamamız gerektiğini anlatmaya çalışan efsaneleşmiş yazısı.
bağlanmayacaksın da ne yapacaksın? en diptesin, en karanlıkta ve en sessizlikte... bir nefes yok, senin ki bile, bir renk yok, koyu olsa bile, kalp atışlarından bile kuşkulusun sesi yok çünkü... üşüyorsun ve biri o anda elini uzatıyor sana o karanlıkları aydınlatıyor umut denilen o insanı mahveden hissi salıyor içine. hatta kalbinin çarpmasına yol açıyor şimdi duymuyorsun sadece görüyorsun bile göğsünü delmek üzere olan o atışları. tutuyorsun o eli, peşi sıra yürüyümeye koyuluyorsun sonu ne olur demiyorsun yine. umut seni ele geçiriyor yine sinsice ve yine oyun oynuyor sana kalbin ve sen yine kanıyorsun o sinsi, düşman ikiliye. sonra ne oluyor bilir misin?
yine çekip gidiyor tam da sen havaya girmişken üzerinden atmışken ölü toprağını bir bakmışsın ki dibinde altlarındasın. bir güç bastırıyor kafana ve sen daha da gömülüyorsun derinliklere. bir fırsatını bulup bakıyorsun o ellerin kime ait olduğuna, umudun ellerinden başkası değil seni karanlığa bastıran, nefesini kesen ve terkeden tam da bağlandığın o anda ipleri kesen, senden kurtulan yine değişmiyor. ve sen gömüldüğün yerde bekliyorsun bir sonra ki düşmanı sabırsızlıkla, yine o sinsi düşman hisle, umut ediyorsun...
hayatımda başıma gelmiş en berbat durumlardan biridir bağlanmak. zira bu durumdan hiç haz etmiyorum, nefret ediyorum ama engel olamıyorum. bağlandığım şeyi söylemek bile istemeyecek kadar çok sıkıldım. ne bu yahu! insanız elbet olabilir diyemiyorum bu durumda. kurtulmak isteyipte kurtulamaman, zaaflarına yenik düşmen ve birçok şey daha... işin özü hoş bir durum olmasada mecbur oluyorsun kabullenmeye. beynin çok saçma aslında desede sen engel tanımıyorsun birçok şeye. illa illa illa.
ölüm var deyip bağlanmadan yaşayacaksak bu hayata; neden doğduk ve inançlarımızdan güç almaya çalıştık ki koca bir yalansa eğer her şey.
tanrım; sen bizle dalga mı geçiyorsun? diyesim var da; hadi yine isyan etmek istemiyorum.
dalgalar bile gelip vurur kıyıya ve tekrar giderler. kullarını, madem bağlanmanın sonunda hayal kırıklığına uğratacaktın; ne diye senden kopardın da attın buralara?
ve sonra tatile çıkıp neden bizi bıraktın ortalarda? dünya adı verilen bu sürgün yerinde...
bileti de alamıyoruz kardeşim istediğimiz zaman, o bile senin iznine bağlı.
"Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan birşeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
ille de bir şeye ait olacaksan, renklere ait
olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın."
çok doğru, bağlanmamalı öyle körükörüne, birşeylere ait olmamalı. dediği gibi can baba nın, sadece renklere ait olmalı insan. pembe olmalı, en cafcaflısından; ya da mavi, en göz alıcısından. en azından onlar sana hesap sormaz gün geldiğinde, ve bırakmazlar seni. hep pembe ya da mavi kalırsın ömrün boyunca.
insanı Dünyanın en kutsi hissinden soğutmaya ama aynı zamanda bu his üzerinde tanınan bir değerli abimizin ileride karşına aşağıdaki gibi cevap alacağı bir yazı
Bağlanacaksın bir şeye, evet sadece tek birisine. " O olmazsa yaşayamam." diyeceksin Korkmadan Can katacaksın Onu diğer yarın olarak benimseyecek küçük yüreğinin içinde besleyeceksin Öyle beylik cümleleri değil Kalbinden gelenleri gözlerinin derinliklerinden başlayarak işleyeceksin. Çok seveceksin evet öylesine Çokluk vereceksin ki sevgine tekilleri yok edip iki kişinin yerine geçeceksin sen o olacaksın . Kimin daha az sevdiği önemli mi? Asıl meziyet O'nun seni sevip sevmediğini bilmeden sevmek değilmi? Evet....
AşK tek heceli lakin
AşK'ı yaşamak için iki Can Gerekli....
bir çok insanın "benim" kendilerine naçizane şiir okuyuş tarzımla tanıttığım şiir abidesi. sayemde en az 60 kişi bu şiire aşık olup şiir bitince "bi dahaa bi dahaaa" naraları atmıştır. öyle ya, bağlanmican lan öyle her şeye körü körüne. o olmadan yaşayamam demicen, demicen uleen! yaşarsın zira. öyle beylik laflar etmene ne gerennk var! can yücel de olmasa şiir okumayacakmışım.
mekanı cennet olsun, huzur içinde yatsın.
