aşkı ölesiye yaşamış ve sonunda hüsrana maruz kalmış kişinin sözüdür. deli gibi bağlanmıştır, onsuz plan yapmaz, onsuz hayat düşünemez, onu hayatının merkezine alır ve kendisi merkezin etrafında dönmeye başlar. razı olunan değil razı olan konumuna geçmiştir kendi isteği ile, ancak bu yetmemiştir. gelecek planları kurmuştur, hatta doğmamış çocuğa ad, kurulmamış yuvaya ev bile düşünülmüştür. ama ne olmuştur sonunda, öyle bir şekilde bitmiştir ki, tüm bunlar karşı tarafça unutulmuş, karşı taraf yeni denizlere çoktan yelken açmıştır bile...
işte bunu yaşayan bir bünye haklı olarak aynı acıyı tekrar yaşamak istemez, üzülmek istemez, bir kere daha hayatın uçurum noktasına gelmek istemez, hak vermek gerekir.
sonuç olarak (bkz: napmıyomuşuz bidaa yapmıyomuşuz).
çoğu insanın yadırgadığı hatta anlaması zor gelen bir söylem.
eğer "ıssız adam" tribinde fuck body arayan bir adamın sevgili olmak istemediği kadın için kullandığı klasik bir bahane değilse, gerçekse, zor bir durumdur.
korkaklığından, bencilliğinden, geçmişinden, güvensizliğinden,daha başında sorunu ya da sonunu görmenden kaynaklanabilir.
çünkü eminsin, büyüdün artık, hiç bir güzel bağlılık sonsuza dek sürmez biliyorsun!
özetle bu durum karamsar duygusal ergen kafası değil, ilişkilere gerçekçi ve mantıksal açıdan bakmaktır.. ve evet korkaklıktır! kendini koruma çabasıdır... kesinle mutsuz eder çünkü; 3 günlük dünyada başına gelebilecek her olay, ilişki ya da insandan kendini sakınıp saklamak istiyorsan sadece yaşanmamışlıklarını biriktirirsin.. bir de üstüne, bütün bunların farkındasındır.
aslında bu korkunun tek nedeni bir tek kişiye bağımlı olmaktır. kendini dönülmez bir yola sokup sonrasında (u) dönüşü yapamamaktır sorun.ne inan , ne güven, ne bağlan, ne yan. en iyisi günübirlik sevgililerle gününü gün et denecek kişinin yaptığı davranıştır. korkusu kendine olmayan güvenidir.
(bkz: cesaretin var mı aşka)
