Zamanında düşüncesel anlamda kendini bu kadar çirkin ifşa etmeyen bir gazeteci,yazar,belgesel üstadı ayrıyetten güzel şiir okuyan ve benimde kendisini çook dinlemiş,okumuş olduğum bir zatın sesi yankılandı beynimde ...bağlanmayacaksın şiiri ile .Körü körüneyi boşverin şiiri okuduğumu farzedin ağdalı bir kıvamda fonda bildiğin gece sesleriyle dümdüz aaaa romantizmden uzak bir halde buraya dikkat efkarlı ; sonra sizi silkeleyip bir tokat edasıyla kendini bile çok sevmeyeceksin ,dürüst olacaksın tüm ayraçlarda bile ve beklemeyeceksin hiç kimseden senin için en ufak birşeyi bekleme ki kırılmayasın,sitemin olmasın en çokta kendine, bekleme ki mutluluğu koşula da bağlamamış olasın ,bekleme ki o görünmez kuvvet anında yok olduğunda da körü körüne ayak küçük serçe parmağını vurmuşçasına canı yanmayasın acısı nefes keser evri badinin bildiği gibi .
edit : tavsiye niteliğindedir zat-ı alimin acı eşiği yüksek .
Şu özellik azıcık bende olsa ne aşk acım kalır ne başka bir şey hayatımı yaşarım. Gelene merhaba gidene elvada ama işte gelene ''Hayır olmaz ben başkasını seviyorum halaaa'' gidene ''Nolur gitme sensiz yapamam''.
Şu özellik azıcık bende olsa ne aşk acım kalır ne başka bir şey hayatımı yaşarım. Gelene merhaba gidene elvada ama işte gelene ''Hayır olmaz ben başkasını seviyorum halaaa'' gidene ''Nolur gitme sensiz yapamam''.
Sevgi bağlanmaktır aslen. sorumluluktur, kırmamayı öğrenmek, mutlu etmek için gülmektir . Bağlanmadan sevebilmek, kısıtlamaktır ruhu. Bir daha sevememektir bir zaman sonra. Özgür dünyada hapsolmaktır.
Sevmelerin en zoru. Kimisi der ki en zoru karsiliksiz sevmek, kimisi der ki en zoru uzaktan sevmek... yanlis! En zoru baglanmadan sevebilmektir.
Disaridan bakildiginda sacma gelebilir, baglanmaktir cogu zaman sevmenin amaci ve sonucu, biliyorum. Herkes ister bagliligi ve sonsuz guvenmeyi onu da biliyorum... dusunmek istemez sevdigini kaybetmeyi. Ama dusunse? Ama ihtimal verse? Iste o zaman kaybin verdigi aci daha az olmaz mi? Surekli "benim" demekten vazgecsek daha cok aitlestirmeden karsimizdakini sadece sevebilsek ve sadece onu gorebilsek kendimizden bir sey katmadan daha mutlu olmaz miyiz?
Ama hayir... sahiplenme duygusuna o kadar sahibiz ki, kendimizin olmayan bir seyi sevebilme yetimiz yok olup gitmis. Sevdigimiz her seyi de bir sure sonra sirf bize ait oldugu icin sevmeye baslamisiz... kaybedince de bize ait olan bir parca kopmuscasina aci cekmisiz. Yazik...
