işe gidiş geliş güzergahım nedeniyle her gün üzerinden geçtiğim, istanbul'un köklü ailelerinin oturduğu, alışveriş denince ilk akla gelen, lüksün her halini görebileceğiniz,ayrıca kafelerinde ünlüleri görebileceğiniz ve istiladan kurtarılmış mekanlarından birisidir.
Her sene oldugu gibi araclarin sirenle birlikte durdugu caddem. kac senedir haftaicine denk geldigi icin sonrasinda bir anma yapilmiyordu. bu sene anma etkinligi de var. sirenden sonra istiklal marsiyla basladi etkinlik. yalniz garibime giden bir sey oluyor su an. kenan dogulunun onuncu yil marsi remixi caliyor bangir bangir. bana biraz garip geldi ataturkun oldugu gun icin yapilan bir etkinlikte kop kop stayla onuncu yil marsi calmak. bu kadar bitti.
karşının çocuğu olduğum için pekte ilgimi çekmeyen cadde. senede 3-4 defa gezilmesi keyiflidir, insanlar genelde medenidir ve restaurantların çoğunda oturacak yer yoktur, buna rağmen tüm dandikliğine, kaosuna, itine köpeğine rağmen istiklalin yeri başkadır.
müdavimlerini "dünya fikime minare dötüme", ipimle başşağım, fikimle kuşağım" modunda takılan insanların oluşturduğu, tikilik akımının başkenti sayılan basit sıradan bir cadde.
şort boylarının bokunun çıkarıldığı cadde.
yarış var, kim daha kısa giyecek diye.
öyle bir hal aldı ki; daha yukarısı yok.
valeybolcular bile giyemiyor lan onları.
