Bağdat caddesi 1930 lu yıllarda asıl istanbul için yani Rumeli yakasında ikamet edenler için yazlık alan olarak tesis edilmiş oturma çevresidir. 1960 lı yıllarda ilk çok katlı binalar inşa edildiği ve bu dönemden sonra kontrolden çıkan ve zenginliği simgesi haline cadde olup 1999 depreminden sonra büyük ölçüde süngüsü düşen ve adeta el değiştiren Bostancıdan Kızıltoprağa kadar uzanan caddedir.
dünyanın en nazlı, en havalı, en çekici kızlarının anlamlı bakışlarında gezinilen;
kaçarken yaklaşan güzellerin kaprislerinde bunalıma girilen, ''kebab'' kültürünün herşeye rağmen bozamadığı güzel caddemiz; yabancı uyruklu birisine '' bu kadar güzelliği dünyanın hiçbir yerinde bir arada görmedim'' dedirten ünlü cadde.
fenerbahçe şükrü saraçoğlu stadı'ndan çıkarıldığı rivayet edilen ışıklı cisimlerin şaşkınbakkal'dan itibaren monte edilip gökyüzünü görememeye sebebiyet verdiği cadde.
bu kadar lüzumsuz elektrik sarfiyatı neden? küresel ısınmadan, duyarlılıktan bahsedip her yeri saçma sapan ışıklarla kaplamak niye? yazık, günah...
yaz akşamları saat 6-7 den sonra dolaşmaktan büyük keyif alabiliceğiniz tiki ve jonjonların bolca bulunduğu ama en azından kro ların fazla bulunmadığı sturbucks çılgınlığının olduğu ki benim bildiğim 4 tane var arabaların ben bu parayı haketmiyorum babam sağolsun aldı diye basbasbağırdığı uzun ve güzel nezih semti .
ellerinde cep telefonları ve dirseklerinin içlerine taktıkları bedenleri kadar çantalarının olduğu cadde. Bu caddedeki insanların hepsi kopyala yapıştırdır.
süper cafelerin olduğu yerdir. anadolu yakasında oturuyorsanız buluşmak için en ideal mekandır, ayrıca kız başınıza geç saatlere kadar kalabilirsiniz. laf atan bile pek olmaz *
aslında turistlerinde gezip görmesi gereken bir cadde olması gerekirken yeterli reklamı yapılmadığından bilmedikleri yer. istanbul'un en güzel noktalarından biri.
Sadece "cadde" şeklinde telaffuz edildiği görülmüştür. Yıllarca bitiş noktasında oturduğum caddedir. On kere şu cadde nedir diye merak edip gitmemişimdir. Aynı montu giyen insanların yaşadığı söylenirdi o zamanlar. Balina derisinden yapıldığı rivayet halinde dolaşırdı.
söylendiği ve abartıldığı kadar tiki mekanı değildir,insan gibi gezilebilecek nadir yerlerden birisidir,ucuza da yemek yiyebilirsiniz,bir biraya büyük paralar da bayılabilirsiniz,alternatif olmak sizin elinizde,civarındaki kültürlü,görgülü insanların etkisi ile daha da elit olmuştur.liseli gençliğe bakmak saçmadır,zaten oraya takılan tiki diye tabir edilen kişilerin çoğu aynı okulda okumaktadır.özellikle starbucksları oturulası,piyasa yapılasıdır. *
genelde istanbul'un dağlarından inen insan vari 18-24 arası varoşların bastığı ve güzelliğini böylece kaybeden, istanbul'un en eski yerleşim birimine bağlı cadde.
Fenerbahçenin kalesi sarı lacivert dışında renklerin hoş görülmediği,istanbul anadolu yakasının en elit ve hoş havalı caddesi.
antu.com dan alıntı bir yazıyla şöylede ifade edilebilir:
CADDE "KURTARILMIS BOLGE",ORASI BIZE BUYUKLERIMIZIN MIRASI,ORAYI EZIKLERDEN TEMIZLEMEK BOYNUMUZUN BORCU!! -------------------------------------------------------------------Assagidaki yazi antudan bir FENERBAHCEli buyugumuzun 2004 sampiyonluk kutlamalarindan sonra caddenin hakkinda yazdiklari.--------FENERBAHÇE NIN KALESI BAGDAT CADDESI SASKINBAKKAL SEMTI--------
bu kutlamalarla ilgili bir seyler yazmam
gerekiyor ama inanin elim bir türlü gitmiyor. O kadar güzeldi ki
caddenin hali bunlari satirlara dökmek gerçekten zor.
Pazar günü cadde de futbolcularin otobüsünü beklerken etrafa baktim
insanlarin rahatligina coskusuna Saskinbakkal'in bir ANAVATAN gibi
benimsenmisligine. Divan'in karsisinda grup içinde beklerken tam
karsimizda kizli erkekli baska bir grup vardi yaslari bana yakindi.
Zaten bizim gibi dogma büyüme Saskinbakkalli'ysaniz herkes biraz
tanidiktir sizin için. Ya Erenköy Ilkokulunda ya da Göztepe
Ortaokulu'nda veya 50. Yil Tahran Lisesi'nde bir ara beraber
okumuslugunuz vardir. Her neyse iste o karsiki grup arasinda bir
arkadasimi gördüm. Liseden sinif arkadasim. O da ben de tabi çok
degismisiz. O da benim kadar olmasa bile saçlari dökmüs biraz da göbegi
sisirmis. Karsidan karsiya bagrisarak selamlastik.
Bu selamlasma beni yillar evvelsine götürdü. O zamanlar cadde bu kadar
bizim degildi. Cadde için savaslar sürüyordu. Saniyorum 80 lerin
basindaki ilk sampiyonlugumuzda Galatasaraylilar'in grup halinde
divanin karsisina gelip bize biçakla saldirmalari bardagi tasiran son
damla olmustu.
Simdi bu olay iki sekilde size sasirtici geliyordur.
Bir, cadde de Galatasaraylilar olmasi. Iki, biçakli bir kavganin niye bu
kadar önemsendigi.
Birincisinin cevabi zaten yazinin basinda yatiyor. O zamanlar cadde de
yine bir fener üstünlügü vardi. Ama bu caddenin Fenerbahçe üssü oldugu
anlamina gelmiyordu. Ikincisi ise o zamanlar kavgalar tribün jargonunun
dogal bir sonucuydu. Çünkü bu tür kavgalari yapmadan Inönü'nün
kapalisini ele geçiremezdiniz. Iliski böyle olunca da haliyle bu bütün
iliskilere yansirdi. Fakat bir fark vardi. Bu kavgalarda asla biçak
kullanilmazdi. Herkes dürüstçe kavga ederdi. Kovalardiniz veya
kovalanilirdiniz. Iste cadde de Galatasaraylilar'in çektigi biçak o
yüzden, o dönemde bir öfke seline sebep oldu. O biçak çekildigi andan
itibaren bir daha caddede rahat nefes alamadilar. Daha dogrusu aldirmadik.
O cadde burada anlatmaya gerek olmayan birçok kavga sonunda FENERBAHCEli
oldu. Ve bunu basaran jenerasyon 70 lerin sonundaki Besktaslilar'in
tribündeki agirligini da yoketti. Bu tribün agirligi yine sokaklardaki
kavgalarda hissedilen bir agirlikti. kisacasi O zamanlar tek stat vardi
Inönü stadi buranin kapalisina giden taraftarlarada kapali çocuklari
denirdi. Fener'in kapalisindan veya Galatasaray'in kapalisindan
olurdunuz. Simdiki gibi bir dolu grup yoktu. Birkaç amigo ve açigin
müdavimleri disinda tek grup kapali çocuklari vardi. Daha sonra
Fener'in bu jenerasyonu o kadar büyük fark atti ki diger takimlarin
taraftarina, Adnan Polat gibiler statlardaki düzeni degistirmek zorunda
kaldilar.
Iste ondan sonradir Bu bilet vermiyoruz, yok besyüz kisi gelirsiniz yok
bilet vermeyiz martavallari. Çünkü gerçekten kendi statlarinda tek
tribüne sikismak zorunda kalmaya baslamislardi. Hatta hiç unutmam o
zamanlar Donanma Kupasi maçlari vardi. Ve iki maç ayni gün ayni statta
oynanirdi. Fenerbahçe Galatasaray'la oynarken, Besiktas Trabzon'la
oynardi. Iste bu maçlarda bizim tribün üstünlügümüz yüzünden
Besiktaslilar'la Galatasaraylilar kapalinin yarisinda ortak oturmuslar
ve sokaklarda da güç birligi yapmislardi. Düsünsenize kapalinin
yarisinda Galatasaraylilar ile Besiktaslilar yanyana oturuyorlar arada
polisler diger yarisinda da Fenerliler oturuyordu.
Biz o durumda da üstünlügümüzü hep koruduk. o statlari sokaklari sari
laciverte boyadik. Iste Pazar günü bunlar geçti hep gözümün önünden.
Eski Kristal Büfe'yi, Öztekin Bilardo salonunu tabii bunlarin hep eski
hallerini.
Her ne olursa olsun ogluma birakicagim en güzel seylerden biri diye
düsündüm. Caddenin pazar günkü sari lacivert hali
cadde insani samimidir. Esofmaniyla sahilden donerken kan ter icinde kalan genclerin sagda solda oturdugunu da gorursunuz, en kokoslarin tikir tikir gezindigini de.. pahali yerlerde yemek yemek istemiyorsaniz gayet ucuza bufeler mevcuttur.bu bufelerde oturuyorsunuz diye kimse asagilayan gozlerle bakmaz cunku en tikisi de atistirmaya buralara geliyordur .. cadde insaninda kasintilik yoktur.. ferah ve genistir, istediginiz hersey ayaginizin altindadir.
