lambanın yanması minik bir düğmeye bağlanmıştır. dokunursunuz yanar. tekrar dokunursunuz söner. ama elektrikler bir sebepten kesilmişse o düğmeye dokunmanız bir anlam ifade etmez. işte bazı kadınlar vardır içinizdeki duygu yoğunluğunu ortama çıkarır. siz kendinizi onun eliyle diliyle ifade edersiniz.
evet bazı kadınlar şiir yazdırır. nedeni pek bilinmez, misal nazım'ın pirayesi ne deli şiirler yazdırmış. bazı kadınlarsa adama tek kelime söyletmez. bir donukluk vardır yaşamlarında. bir tekdüzelik. bir bitmişlik. ayaz gibidir yazgıları. ansızın biri olur hayatlarında bir iki karşılaşma, bir kaç sinema, kumpir, tantuni. ev ziyaretleri akraba ziyaretleri. rutin piknikler ve malum son. evlilik iki çocuk, yaşamın kısırdöngüsü. ofiste başarılı olma kaygısı. yemek, bulaşık çamaşır telaşesi. biten hayat.
oysa beriki tarafta kadın olmanın dehşet hazzına varmış ve bir yığın kelimeyle taçlandırlımış o azınlık fakat şanslı kadınlar. bunlar birilerinin sol memesinin altında çırpındıklarını hissederler. ne baharları ne de kışları öteki kopça burunlu kadınlara benzer. ayva gibidir günlerinin kokusu. nar çiçeği rengindedir dokundukları hayat. ama bunları yaratan kendi benzersizlikleridir. her daim yeşil bir orman gümbürder harelenen gözlerinde. ne sokağa sıradan bakarlar ne de bir engin bir denize. kara bir zeytin gibidir şakaklarına düşen gölge.
roman yazdıranları da vardırki onlar yoktur aslında.
