Nazım Hikmet'in Memleketimden insan manzaraları'ndaki şu dizeleri hatırlattı:
Gözler var:
annedir.
Gözler var:
bebeklerinde yanan iki damla ışıkla.
nefret ve kinden ibaret.
Gözler var:
muhabbet.
Gözler var:
buğdayları güneşli bir harman manzarası gibi bakıyorlar.
ve sonra ikide bir,
ve sonra ısrarla bakan.
ve yarılmış kaşı.
ve pınarından sızmakta kan.
