derin bir hayat felsefesi değil, düşününce mantıklı gelen açıklama. misal;
hem kumarbaz hem de içkici, ayyaş bir baba. ona tam bağımlı bir aile. ilköğretim seviyesinde çocuklar. adamın akılsızca yaptığı yanlışlar ve akabinde ailenin sırtına binen onlarca yük. evlerinin, babalarının kumar borcu yüzünden belki ipotek ettirilmesi belki de madurca bir köşede beklerken içerde mal tesbitinde bulunan haciz memurları.
bunlar akılsızlık ve yanlış tutumlara gelen cezalar ise, küçük masumların kaderidir aynı zamanda.
alnımıza yazılan bazı yazılar yoksa en yakınlarımızın cezası mıdır? bu reva mıdır?
Bütün koşulları biz ayarlamasak da, dünyanın bizim için hazırladığı oyuncaklarla oynamak için kendi yeteneklerimiz ve azmimizle oraya buraya çekiştirip, yönünü yeniden belirlediğimiz kader... aslında nasıl bir oyuncu olduğumuzun göstergesidir kader. Başımıza kötü şeyler geliyor olabilir. ancak aklımıza sürekli kötü şeyler getirdiğimiz ve kendimizi hep en kötüye hazırlamaya çalıştığımız için kaderimiz bize somurtuyor olmasın? biz ona gülünce, kabullenmek yerine yolunu biraz değiştirmeye kalkışınca belki onun da bizim için hazırladığı küçük tatlı sürprizlerle karşılaşma şansınız artar kimbilir. Denemek gerek bir kere, ne kaybederiz?
"ön tekerlek nereye giderse, arkası da oraya gider" sözünü gayet güzel açıklayan cümle. tuttuğun yol aynı olmasa da, ceza çekenin ardında kim varsa, kabak onların başına patlar. kabak, suçlunun kafasına patlamaz, o cezasını çeker sonuçta. hiç günahı olmayanlar da bedel ödediğinden bu tam bir kabak patlamasıdır.
