Yaşlı bir Kızıldereli ne kadar yanılabilir?
Bazen yanılabilir.
Bazen susar.
Bazen konuşmak ister.
Bazen dinlemek ister.
Bazen yalnız kalmak ister.
Bazen arkadaş ister.
Bazen gitmek ister.
Gider bazen.
Bazen gidemez.
Bazen hiç gidememekten korkar.
Bazıları sonsuz neşeye dolar.
Bazıları sonsuz geceye.
Bazen ölürsün.
Bazen ölemezsin.
Bazen bütün koşullar uygunken bile ölemezsin.
Bazen kendinden uzaklaşmak ister insan.
Bazen gidersin, sırf dönebilmek için.
Bazen ağlarsın bayağı.
Bazen ağlayamıyorsun bayağı bayağı.
Bazen içiyorsun, bazen çok ama çok fazla içmek istiyorsun da… bazen sen zaten içmeye gidiyorsun.
Bazen Acıbadem’den bir taksiye biniyorsun, Kadıköy diyorsun.
Bazen yüzüne bile bakmıyor.
Bazen bir kadın geliyor oturuyor karşına… ve ağlıyor.
Kadınlar hep ağlıyor.
Bazen bir kadın sana; “En çok korktuğum şey, bir kadının göz yaşıdır.” diyor, kendi adına.
Bazen, alıp başını gitme eyleminin imkansızlığına içerleyip hüzünleniyorum. Hayal kurmanın zamansızlığı ve olmayacak duaya amin demenin anlamsızlığı içinde bunalıyorum. Kadere isyan ettiğimi hatırlamıyorum (neden diye sormak isyandan sayılmasın)
Ve bazen söylüyorum Tanrı'ya: böyle olmak zorundaydı tanrım, başka çarem yoktu, yalnızdım, sevgisizdim, dinleyensizdim. Bedelse bu ödüyorum. Yarım kalmış her şeyin tamamlanma ihtimalinin azlığını adım gibi bilmekle ödüyorum hem de. En kötüsü de bu. Beklentinin kalmaması. iyi demesinler, güzel demesinler, başarılı demesinler, sevmesinler. Artık böyle hissediyorum. Şimdi hangi ceza durdurabilir ki beni?
Bazen insanlardan bunalıyorum. Çünkü söylenenler sahte,yaşanan duygular gerçekçi gelmiyor. Tabi ortada bir duygu varsa gerçekten!!!
Bazen kendime kızıyorum yaşananlardan neden ders çıkarmıyorsun diye ? içinde "sen" geçen cümleler komik gelmeye başladı. Senin için bişiler yapmak istiyorum,senin yanında olmak istiyorum,seni mutlu etmek istiyorum,senin yüzün gülsün istiyorum,seni tanımak istiyorum gibi gibi... Hala benim için bişi yapma diyemiyorum insanlara kalpleri kırılmasın diye. Sölediklerinizin hepsini siz olmadan da yaparım ben diyemiyorum sonunda kendimin üzüleceğini bile bile.
Bazen insanlardan fazlasıyla bunalıyorum!!! Adam yerine koyup konuşuyorsun diye kendini vazgeçilmez ya da bulunmaz hint kumaşı sanan insanlardan. Hayır diyemiyorum işte arkadaşım ben salak değilim senin derdinin ne olduğunu biliyorum diye. Söylesen " aaaa ben öyle bir insan mıyım? " der hemen. Ama bizde saf değiliz!!!
Bazen sövesim geliyor bazı insanlara. içimde ne varsa böyle suratlarına sölemek. Ama diyorum ki sonra anlamaz boşver. Kendini yorma boşuna.
Bazen yanlış olduğunu bile bile hatalar yapıyorum ve kızıyorum kendime. Tıpkı şu anda olduğu gibi. Ne gerek var haddini bilmeyen insanlara insan gibi davranmaya.
Bazen hiç bişey düzelmeyecekmiş gibi gelse de tüm kalbimle inanıyorum hala güzel günler yolda. Çünkü ben insanları kullanmadım şimdiye kadar,kimsenin kalbini bile istiye kırmadım,kimsenin arkasından kötü dualar etmedim bana ne yaparlarsa yapsınlar!!!
Evet gecenin bir yarısı içim bunaldı birden. Oysa yarın ne güzel bir gün olacak. Herşey tamamen biticek yarın. Geçmişle olan ve benim kötü günler yaşamama sebep olan herşeyi bir kenara bırakıp gerçekten yepyeni bir hayata başlayacağım gün olucak. Geçmişi tamamen kapatacağım gün yarın. Yeni hayatıma gerçekten adım atacağım günlerin başlangıcı. Kendimden ödün verip başkaları için yapmak zorunda kaldığım bazı zorunlulukların biteceği gün.
Bazen en dipte olduğumu düşünsem bile kendi kendime verdiğim sözleri unutmuyorum. Heyyy insanlar ben size artık inanmıyorum. Ve kendi başıma en dipten yukarılara çıkmasını yavaş yavaş öğreniyorum.
olur mu ki dermisiniz bazen,
akıp giderken hayat pişmanlıkları bir bal peteği gibi süzerken,
olmasa da olur aslen ,
bulur musunuz kendiniz çarpılmışcasına nolur o da olsun derken,
bir masaldır yaşamak diye geçirirken,
aslolanı bulamamanın hüznüyle yanarken,
neden olmasın dermisiniz bazen,
Bazen opmek istersin. Cilginlar gibi opusmek. Dudaklarin morarana kadar ve onun dudaklarini morartana kadar. Ulasamazsin ama artik yoktur o cunku kacirmissindir elinden bi kere. Donmeyecegini bile bile don dersin. Donmez. Acar "sitting on the dock of the bay" dinlersin.
Bazen hersey sacmalasir da evrendeki butun anlamlar, butun duygular tek birinde toplanir. O bazenler gelmesin hic, cunku bazen olmekten de ote yok olmayi istersin.
Dusunurum bazen kim atti beni cam kalbimle bu beton kalplilerin dunyasina diye, nefes alamam o anlarda bogazimda onbinlerce dugum ne sansizim dimi diye dusunurum hala duydukca atan kalbimi.seni seviyorum ve sana muhtacim diyen bir cift goz ilisir o anlarda gozume, o kadar masum o kadar temiz o kadar saf.
Bazen dilinizin ucuna gelip duran cümleler olur, beni yaz beni de yaz diyen kocaman kelimeler, bir türlü çıkmaz sesiniz, defalarca yazıp siler eliniz...öyle olur bazen...
