ağlayarak içindeki tüm yükten kurtulmak isteyenlerin bir türlü başaramadığı şey.. olduğunda sanki bütün üzüntün uçacak hissini verdirtir ama gün gelip de o bir damla aktığında gözünden işte anlarsın o zaman yalnızca üzüldüğünü fark etmek için ağladığını.. ortada hiç bir sebep yoktur görünürde. ama ağlarsın işte, durduramazsın hatta kendini hıçkırıkların alır başını gider. durdurmak istedikçe daha yüksek sesle ağlarsın. sonra salıverirsin kendini aksın gitsin dersin. yavaşça kesilir hıçkırıklar ve içine atıp görmek istemediğin şeyler yüzünden bu hale geldiğini fark edersin..
Endişe içinde kaçmaktan yorulduğunda ağlarsın. Suskun geçen zaman, düşünmeye meyil vermez sana. Ellerin kanar. Yüreğin gibi. Bazen can yanılgıaıyla ağlarsın. Sonra büyürsün. Issız odaların, karanlıklarında, kimseye şikayet etmeden ağlarsın..
Akan damlalari kendine yakistirmazsin cunku guclusundur yani oyle dusunulur hep. o mu yok ya hicbiseye aglamaz. o iste kosesinde kimse duymazken aglar. kimi zaman sessiz kimi zaman bitkin.
