yatağında uzanırken tavana boş boş saatlerce bakarsın ve onu gozbebeklerinle tavana çizersin ve tüm gece onun tavandaki gül yüzüne bakarsın ve onlu rüyalara dalarsın ama sabah kalktığında yok olur.
rüyaların artık hep aynıdır. onu gördüğün son günü rüyalarında hergün yaşarsın. bir elli boyu ufacık ayakları vardır ama peşinden tüm gücünle kossan da yakalayamazsın.
mutluluk haramdır; gülmek haramdır çünkü sana. dünyadaki en mutsuz adam sen olur çıkarsın bir anda bedenin arkadaşlarının, ailenin yanındadır ama ruhun mecnun olup çöllerde onu aramaktadır.
sıralara adını yazarsın onun, duvarlara da yazarsın adını, başka şeylerle uğraşmaya çalışırsın ama olmaz çünkü artık kanser gibi tüm vücudunu ele geçirmiştir sevdası...
alevler içindedir bedenin kimse görmez seni yanarsın ve ateşi vücudunun her parçasında hissedersin ama kimse görmez ve yalandan gülücükler saçarsın sevdiklerine sırf onlar üzülmesin diye.
sabahlarsın defalarca sağa dönersin olmaz sola dönersin olmaz kalkarsın biraz yürürsün birileriyle konuşmak istersin ama tek dostun seni anlayabilecek tek dostun göz yaşlarındır.
evet bazen ağlarsın ama bazen de ağlayamazsın tüm dertler içinde birikir ama kusamazsın dertleri içinden atamazsın çalkalanmış kola gibi olursun hani birisi kapağını açsa patlarsın.
hep bir hayal kurarsın herşey çok güzeldir hayallerinde gözlerin hayallere dalar ve yavaş yavaş kapanır rüyanda da onu görürsün ama sabah bir uyanırsın o olmaz yanında ve buna rağmen hergün vazgeçmeden hayal kurarsın yine.
kulağında kulaklık ve hüzünlü bir şarkı... şarkı sanki senin için bestelenmiştir ve içinde hissedersin tüm şarkıyı ve şarkı bittiğinde sanki sen de bitersin.
ve aynaya baktığında kendine kızarsın neden diye ama cevap da veremezsin bildiğin tüm şeyleri denemişsindir çünkü ama yine de başlığın noktadan bir gram ileri gidememişsindir.
çünkü elinden başka birşey gelmez. dünyaya geldiğin andan itibaren verdiğin mücadelede tıkanmışsındır. Bir çare ararsın, bulamazsın. yardım istersin, yardım edenin olmaz. bütün kapıların kapandığı o an, başka ne yapabilir ki insan, ağlamaktan başka?
