ağlayarak içindeki tüm yükten kurtulmak isteyenlerin bir türlü başaramadığı şey.. olduğunda sanki bütün üzüntün uçacak hissini verdirtir ama gün gelip de o bir damla aktığında gözünden işte anlarsın o zaman yalnızca üzüldüğünü fark etmek için ağladığını.. ortada hiç bir sebep yoktur görünürde. ama ağlarsın işte, durduramazsın hatta kendini hıçkırıkların alır başını gider. durdurmak istedikçe daha yüksek sesle ağlarsın. sonra salıverirsin kendini aksın gitsin dersin. yavaşça kesilir hıçkırıklar ve içine atıp görmek istemediğin şeyler yüzünden bu hale geldiğini fark edersin..
sıralara adını yazarsın onun, duvarlara da yazarsın adını, başka şeylerle uğraşmaya çalışırsın ama olmaz çünkü artık kanser gibi tüm vücudunu ele geçirmiştir sevdası...
Endişe içinde kaçmaktan yorulduğunda ağlarsın. Suskun geçen zaman, düşünmeye meyil vermez sana. Ellerin kanar. Yüreğin gibi. Bazen can yanılgıaıyla ağlarsın. Sonra büyürsün. Issız odaların, karanlıklarında, kimseye şikayet etmeden ağlarsın..
