Akan damlalari kendine yakistirmazsin cunku guclusundur yani oyle dusunulur hep. o mu yok ya hicbiseye aglamaz. o iste kosesinde kimse duymazken aglar. kimi zaman sessiz kimi zaman bitkin.
Endişe içinde kaçmaktan yorulduğunda ağlarsın. Suskun geçen zaman, düşünmeye meyil vermez sana. Ellerin kanar. Yüreğin gibi. Bazen can yanılgıaıyla ağlarsın. Sonra büyürsün. Issız odaların, karanlıklarında, kimseye şikayet etmeden ağlarsın..
ağlayarak içindeki tüm yükten kurtulmak isteyenlerin bir türlü başaramadığı şey.. olduğunda sanki bütün üzüntün uçacak hissini verdirtir ama gün gelip de o bir damla aktığında gözünden işte anlarsın o zaman yalnızca üzüldüğünü fark etmek için ağladığını.. ortada hiç bir sebep yoktur görünürde. ama ağlarsın işte, durduramazsın hatta kendini hıçkırıkların alır başını gider. durdurmak istedikçe daha yüksek sesle ağlarsın. sonra salıverirsin kendini aksın gitsin dersin. yavaşça kesilir hıçkırıklar ve içine atıp görmek istemediğin şeyler yüzünden bu hale geldiğini fark edersin..
çünkü elinden başka birşey gelmez. dünyaya geldiğin andan itibaren verdiğin mücadelede tıkanmışsındır. Bir çare ararsın, bulamazsın. yardım istersin, yardım edenin olmaz. bütün kapıların kapandığı o an, başka ne yapabilir ki insan, ağlamaktan başka?
ve aynaya baktığında kendine kızarsın neden diye ama cevap da veremezsin bildiğin tüm şeyleri denemişsindir çünkü ama yine de başlığın noktadan bir gram ileri gidememişsindir.
kulağında kulaklık ve hüzünlü bir şarkı... şarkı sanki senin için bestelenmiştir ve içinde hissedersin tüm şarkıyı ve şarkı bittiğinde sanki sen de bitersin.
hep bir hayal kurarsın herşey çok güzeldir hayallerinde gözlerin hayallere dalar ve yavaş yavaş kapanır rüyanda da onu görürsün ama sabah bir uyanırsın o olmaz yanında ve buna rağmen hergün vazgeçmeden hayal kurarsın yine.
evet bazen ağlarsın ama bazen de ağlayamazsın tüm dertler içinde birikir ama kusamazsın dertleri içinden atamazsın çalkalanmış kola gibi olursun hani birisi kapağını açsa patlarsın.
sabahlarsın defalarca sağa dönersin olmaz sola dönersin olmaz kalkarsın biraz yürürsün birileriyle konuşmak istersin ama tek dostun seni anlayabilecek tek dostun göz yaşlarındır.
alevler içindedir bedenin kimse görmez seni yanarsın ve ateşi vücudunun her parçasında hissedersin ama kimse görmez ve yalandan gülücükler saçarsın sevdiklerine sırf onlar üzülmesin diye.
sıralara adını yazarsın onun, duvarlara da yazarsın adını, başka şeylerle uğraşmaya çalışırsın ama olmaz çünkü artık kanser gibi tüm vücudunu ele geçirmiştir sevdası...
mutluluk haramdır; gülmek haramdır çünkü sana. dünyadaki en mutsuz adam sen olur çıkarsın bir anda bedenin arkadaşlarının, ailenin yanındadır ama ruhun mecnun olup çöllerde onu aramaktadır.
