en mutlu oldugunu, daha buyuk ve guzel bir sey yasayamayacagini dusundugu anda olmeli insan; su dunyaya iyi bir kazik atip gitmek icin, mutlu olebilmek icin.
vazgeçecek bir şeyin kalmadığı zamandır. dibe vurmuşsundur. neden yoktur yaşama devam etmek için. zaten ölüsündür. yoksundur herkese ve herşeye göre. gözlerinde duran kederin nedenini sormalarını beklersin ama soracak insan yoktur. "bunca zamanımı bu değersiz insanlar için mi hacardım? yazık çok yazık bana. boşa giden zamanlarıma yazık." diye iç geçirirsin. işte insan böyle zamanlarda ölüyor. bazen ve belki de sonsuza kadar...
ismet özel'in o nefis dizelerini akla getiren başlık.
--spoiler--
Bu yaşa erdirdin beni,
gençtim almadın canımı
ölmedim genç olarak,
ölmedim beni leylâk büklümlerinin
içten ve dışardan sarmaladığı günlerde
bir zamandı heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye ölmedim,
bir gençlik ölümü saklı kaldı bende.
--spoiler--
* bazen olmeli insan; belki yasamak icin nedeni olmadigini dusundugu bir anda veya cok mutlu oldugu bir anda, o mutluluk kaybolmadan, o mutlulukla olebilmek, mutluluktan olebilmek icin. bazen olmeli insan; yasami tadinda birakip, hayattan alabileceklerini aldigi zaman, olanla yetinebilmek icin belki de. bazen olmeli insan, olebilmeli. sonra da kaldigi yerden..
