kendinin olmak, ''senin kalmak''tır. bir başka ruhun kaleminden dökülenleri okuyana, görene dek dünyanın en bıkmışı, tükenmişi, yorulmuşu olabilirsin ve tabii en aksisi, ''solundan kalkmış''ı. bundan sonra ihtiyacın olan tek şey;
bir teşekkürdür, teşekkürden de fazlası, bir ''sağ ol.''. ''sağ olma''nın istenmesi teşekkürden öte. teşekkür herkesin kendine, fakat baksana; daha da soldan kalkmış bir başka ruh senin sağ olmanı istiyor. kendine dönüyor ve gelmeye başlıyorsun. bundan sonra ihtiyacın olan tek şey;
en az bir ''evet.'', yerine gelen keyfini pekiştirmek adına. bilmediğin ve çalışmadığın dersin sınavına girmenin daha kolay olması, deliler gibi çalıştığın dersin sınavına girmenin bir eziyet olması gibi; yerine oturan şeylerin bozulmasından, koltukların boş kalmasından korkuyorsun. hiçbir şey yerinde bulunmasa, özenmeyecektin ve korkmayacaktın. bundan sonra ihtiyacın olan tek şey;
cesaret. esaretten geleni olabilir, fakat esarete götürmeyecek. şimdi kendi kavramını bulman lazım. o zaman bütün bunları, üzerine ''ihtiyacım olmayan şeyler'' yazdığın koliye tıkıştırıverirsin.
