Iyi anlastigim istinasiz herkesin gelip benden hoslandigini soyleyip, arkadasligimizin icine sıcmaması.
Üzülüyorum gercekten, zaten kafa dengi birilerini bulmak zorken.
Siktir olup gitmek.
3 yildir bu sehirde son yilim diye kendimi avutuyorum, son kez bu insanlari goruyorum dayan diyorum ama her mevsim birbirinin aynisi. Her sikinti her bunalim birbirinin devami.gitmek icin bi suru girisimde bulunup yine oldugum yere cakilmak. Insanlari goresi gozum yok,herkeste bi kusur buluyorum,itici bir yòn. Ne kadar gereksiz canlilar..
