babamın ölümü çok sarstı beni. Ve sadece babamı düşünüyorum, düşünülecek bir düşüncem olduğunda. Bazen düşünüyorum da, bir erkeğe dağ gibi babasının ansızın ölümü kadar ne koyabilir, hiçbir şey. Çok düşünüyorum çok çok babamı. Çıkardım içimden herkesi.
hiçbir yaza mutlu, huzurlu, kafam rahat girdiğimi hatırlamıyorum. yazın doğmuşum ama en buhranlı dönemleri yazları yaşıyorum. bi isi sonuna kadar götürme azmimi mutlaka ikinci ya da üçüncü kişiler baltalıyor. seviyorsun mutlu son yok, çalışıyosun elde avuçta para yok, okuyorsun bi karşılığı yok. hep mi ying yang, hep mi siyah beyaz olur hayat diye içerliyorum. bi 4 başı mevsimimiz olmayacak mı merak ediyorum. bazen düşünecek bir şey bulamayacak kadar boş bir zihin sahibi olmak isterdim bu yüzden.
