sabahin bu inandirici gercekligini
bu inandirici aydinliğini
gün batimini....
filmlerde düşündük.. bir sizofreni hayal ettik kimi zaman. hoşumuza gitti, akil oyunlarinda kendimizle oynadiğimiz oyunlar... kağitlar astik kimi zaman hiç olmadiğimiz karanlikta. kimse bilmedi senin, benim ve onlarin orada olduklarini.. o kağitlarda, uçurumda oturduğumuzu.. bildiklerimiz kurallardan ibaret olanlarmiydi? yoksa kural olan yükseklikmiydi? korkularimizi dişari vuramamakmiydi bütün yalan olan? yada gerceklik bütün korkularimizi savurup gitmişti, yüksekten bakinca..
bazen ben,
bir şizofren.
bazen ben,
bir korkak.
bazen ben,
bir insan.
bazen ben,
sen olmayan. ve beni sadece kelimelerle tanimlayan...
