ergenliğimde okumuştum babalar ve oğulları. o kadar etkilenmiştim ki bu adamdan. adını sayıklar haldeydim. bana çok şey öğretti. olsaydı da yeseydik. gerçi yedirmezdi.
--spoiler--
kendi tarzıyla aşık olması o kadar bambaşkaydı ki, ölümü beni çok etkilemişti.
--spoiler--
4-5 yıl önce okuduğum eserin baş kahramanı. normalde roman karakterlerini hatırlamamam ama bu ibne aklımda nasıl yer ettiyse ismini sol frame de görür görmez "vay hiççi piç" dedim kendi kendime. evett oymuş. kuşaklar arası anlaşmazlığı, çatışmayı ve bir nesli etkileyen hiç bir şeye inanmama akımını en güzel anlatan tugenyev(hatırladığım kadarıyla) eseri.
turgenyev'in babalar ve oğullar kitabının ana karakteridir. nihilist bir tıp öğrencisidir. kitabın sonunda beklenmedik bir şekilde tifodan ölür. kitap olaylardan ziyade karakter analizleri üzerinden akmaktadır. gizli dinlemeler, geçmiş hikayeler ve diyaloglar bol miktarda mevcuttur. ayrıca yazar bu karakterden ötürü eleştiri almıştır. dostoyevski'nin raskolnikov karakteriyle boy ölçüşmesi tartışmaya açıktır ama sıradışılığı ile akıllara kazınacak bir karakterdir.