nasıl koyar insana bi bilseniz. yaklaşık 6-7 bayram evde yalnız geçirmekteyim yaş oldu 22 zalımsın hayat. anne baba abi kardeş vardır ama şehir dışındadır. dersin ki içinden lan kapı çalsa da biri gelse bayramlaşsak diye gözün kulağın kapıda olur misafir gelmese bile bari şeker toplayan çocuk gelse de o halimi hatırımı sorup bayramımı kutlasa diye iç geçirilir. şu an olduğu gibi.. hüzün çöktü üstüme çok koyuyor insana çok. neyse hayırlı bayramlar sözlük ahalisi.
edit: kutlayan arkadaşlar teşekkür ederimmm :)).. ayrıca bunu eksileyen insan lan neyse mübarek günde kalp kırmayalım.
aileden, akrabalardan, arkadaşlardan yüzlerce km uzakta olmaktır. hüzünlüdür. ne gelen var ne giden oysa şeker bile almıştım lan belki gelen olur diye. napalım kendim yerim artık. *
bünyede garip bir hüzne sebebiyet verecek hazin durum.
herkes bayramda sevdikleriyle, mutlu, mesut, bahtiyar gülüp eglenirken, sen tek başına, kimsesiz, boynu bükük, acıların çocugu modunda, barış manço dan, 'bugün bayram erken kalkın çocuklar' şarkısını dinleyeceksin, kapını çalan olmayacak, odanda bir sessizlik, gözlerin dolacak usulca, sonra söveceksin hayata... yok lan yok şaka yaptım, o kadar da degil, tabii ki sözlüğe gireceksin ve yalnız olmadıgını anlayacaksın.
Annem o aralar köydeydi, babam da bir iş için buraya gelmiş sonra dönecekti. Bayrama da az kalmıştı.
babama "biraz bekle, benim sınavım var, sınav bitsin beraber gidelim köye, arife gününden bi gün önce gideriz" dediğim halde "yok, benim köyde işim acele, sen kal, ben sana paranı veririm, sen gelirsin" dedi.
Aşırı derecede sinir olmama rağmen peki diyerek geçiştirdim.
babam bayramdan 4 gün önce köye gitti. Bana da yol parası olan 7 lira verdi.
bayramdan bir gün önce yola çıktım, geçen otobüslere el kaldırıyorum, hepsi dolu.
tam 8 otobüs geçti, 8i de dolu olduğu için almadı beni.
aklımdan otogara gitmek geldi ama babam düz 7 lira verdiği için otobüs parasını otogara giden dolmuşa veremezdim, otogar da uzak olduğu icin yürüyemezdim.
babama içimden söverek eve geldim.
arayıp gelmiyorum köye dedim ve vurdum kafayı yattım.
sabah kalktığımda bayramdı.
ailem kurbanı kesip yerken ben evde tek başımaydım. 7 lira ile pişmaniye ve kola aldım. Akşama kadar pc oynadım. Bunu yaşadığımda ise en fazla 14 yaşındaydım.
Akşam komşu yemeğe çağırdı da şükür aç ölmedim..
havadan nem kaparsın, biteviye için burkulur. ve komşunun kapısının önündeki ayakkabı kalabalığı; yalnızken unuttuğun yalnızlığını, bir tokat gibi yeniden yüzüne vurur...
