havadan nem kaparsın, biteviye için burkulur. ve komşunun kapısının önündeki ayakkabı kalabalığı; yalnızken unuttuğun yalnızlığını, bir tokat gibi yeniden yüzüne vurur...
Annem o aralar köydeydi, babam da bir iş için buraya gelmiş sonra dönecekti. Bayrama da az kalmıştı.
babama "biraz bekle, benim sınavım var, sınav bitsin beraber gidelim köye, arife gününden bi gün önce gideriz" dediğim halde "yok, benim köyde işim acele, sen kal, ben sana paranı veririm, sen gelirsin" dedi.
Aşırı derecede sinir olmama rağmen peki diyerek geçiştirdim.
babam bayramdan 4 gün önce köye gitti. Bana da yol parası olan 7 lira verdi.
bayramdan bir gün önce yola çıktım, geçen otobüslere el kaldırıyorum, hepsi dolu.
tam 8 otobüs geçti, 8i de dolu olduğu için almadı beni.
aklımdan otogara gitmek geldi ama babam düz 7 lira verdiği için otobüs parasını otogara giden dolmuşa veremezdim, otogar da uzak olduğu icin yürüyemezdim.
babama içimden söverek eve geldim.
arayıp gelmiyorum köye dedim ve vurdum kafayı yattım.
sabah kalktığımda bayramdı.
ailem kurbanı kesip yerken ben evde tek başımaydım. 7 lira ile pişmaniye ve kola aldım. Akşama kadar pc oynadım. Bunu yaşadığımda ise en fazla 14 yaşındaydım.
Akşam komşu yemeğe çağırdı da şükür aç ölmedim..
