heder olmuş günleriniz vardır. bakarsınız resimlere; gözleriniz buğulanır, ne çok insan eksilmiş hayatınızdan, ne çok tükenmiş hayatlar... şehrin ışıklarına baktığınızda aklınıza gelir; ışıkları yanan evlerin de hüzünleri çok mu benim gibi? hissediyorlar mıdır eski bayramların coşkusunu neşesini diye düşünürsünüz.
garip bir hüzün, tuhaf bir burukluk... ve dersiniz ki; ne çok battı güneşim; her defasında daha aydınlık doğacağını umut ederek ama... benim bayramlarım biteli ne çok oldu...
bayramlarda eskisi gibi mutlu olmamaktır, bayramın artık hiçbir anlam ifade etmemesidir. tek güzel yanı kapıya gelen çocuğun gözlerindeki heyecanı ve sevinci görmek olur.
çocukluğunuzda bayramlar burnunuzdan getirilmişse, korkuyla beklemişseniz bayram sabahı olacakları her sene bi an önce bitse dersiniz bayram için.
