genellikle bayramlarda belediye otobüslerinin bedava olmasından dolayı, mahallelerinde pervasızca maç yaptıkları karşı takımın oyuncularıyla birlikte oyun alanına çevirir otobüsleri bu çocukluk. fakat otobüslerden dışarı adımlarını atmaz bu afacanlar, sanki ortada çukur varmışçasına son durakta, bir otobüsten diğerine geçerler, oradan oraya günahsız nefesleriyle buğulaştırdıkları camın arkasından istanbulu seyreyleyerek gezip evlerine geri dönerler. kimbilir belki nedeni oynadıkları ortada kuyu var yandan geç adlı çocukluk parodisinin bayramlara izdüşümüdür bu hareketin, bilinmez. canlarım benim yine de severim ama çocukluğu, biz de çocuk olduk lan olmadık mı? olmadık tabi ak, ilkokulda hep taktir getir bisiklet alıcam diyen baba, ortaokulun sonunda götü boklu atari aldı sadece adalet mi lan bu adalet mi?..
neyse daha fazla açılmadan; bayramlarda otobüsten otobüse yatay geçiş yapan o güzelim çocukların ışıltılı gözlerinden, onlardan rahatsız olup da otobüste içlerinden söylenen amcaların kellerinden öpüyorum.her nerede yaşanıyor ve yaşatılıyorsa *
(bkz: hanım koş çocukluğuma iniyorum)
