bayramlari umutsuz, mutsuz, yalniz kilacak kadar buyuk kayiplarin sonucu. asla yetmiyor aglamak; icini, cigerlerini sokup topraga kari$tirmak istiyor insan. kapaklanilir soguk mermere, en fazla bir opucuk kondurulur, sirilsiklam olmu$ yuz deger o sogukluga. ince ince kesilir eti insanin, ü$ünür yalnizliktan.
eğer bu ilk bayramsa hayatının en büyük acısını yaşamak demektir. tüm bayramlara lanet edebilir, saatlerce ağlayabilisin. yine değişen hiç bir şey olmayacaktır. artık senin için hiç bir bayram gelmeyecektir..
bayramın ilk günü bir şehit annesinin sessiz feryadı idi .taş olanı ağlatırdı bu görüntü.anne her bayram sabahı bir telaşe var içimde diyordu.çok korkuyorum şehitliğe diğer ailelerden geç gelipte oğlumu bekleteceğim diye ve diğer ailelerle birlikte bütün günlerini mezarlıkta geçirdiklerinden bahsediyordu.başka çaresi de yoktu zaten allah evladını yitirmiş bütün annelere babalara sabır ihsan etsin.
babasını ama sıklıkla annesini kaybeden çocuğun yaptığı, bayramları böyle bir buruk, böyle bir yalnız ve bayramların her seferinde diğer insanlar gibi aileyle birlikte değil de kaybedilenler için mezar başında ağlayarak geçirildiği için nefret edilesi günler halini almasına neden olan durumdur. zordur, allah yardım etsindir. *
