ben her bayram bir yakınımın kaldığı huzurevini ziyaret ediyorum. bu gerçekten iyi olduğumdan değil- iyi insan olsam bayramı beklemem- bari bayramlarda görevimi yerine getireyim kaygısından yaptığım bir şey.
her gittiğimde gözü yollarda pencereden ailesini bekleyen, yakınıma sarılınca " bana da sarıl" diyen insanları görüp ağlayarak eve dönüyorum. sonra mı? duyarsızlığıma kaldığım yerden devam...
yani yaşlıları ziyarete gidin. tek istedikleri biraz ilgi, biraz şevkat. hepsi bu.
Nasıl düşünür,yaşarsan hayat da sana öyle verir.
Severek yapacağımdır. Ömrümün sonuna kadar bu yaşımda olmayacağım, bu insanlar da öyle doğmadıklarına göre bu sıfatlar neden?
Elleri öpülüp hayır duaları alınan ziyaretlerdir.
Benim içim hep huzur doluyor.
Huzurunuz olsun.
