Yavaş yavaş içime oturan saçmalık, memleket dediğim de istanbul akü.
Aslında olay o da değil, ailenin gittiği akraba ziyaretleri(çoğunda kendime daha önemli işler bulup gitmiyorum) insanı yoruyor. Yaşadığım yere ise tüm yerli turistler akın ediyor sokağa zor çıkıyoruz.
Ah be teyzecim daha geçen ay gördüm seni bu ne ziyareti şimdi.
Hey siz yerli turstlere sesleniyorum sg.
Bize gelecek misafirler de mümkünse bayramın 2. Ve 3. Güni gelsin.
Ah nerede o eski bayrama duyulan özlem, geçse de bitse havasındayız artık.
babamın beni ısrarla çağırmasıdır bayram tatili için değil he. Çalıştırmak için 300 tl git gel yol parası orada işçiye ver diyorum ille de seni gibecem diyor.
Bayramlarımız ikiye ayrılıyor: milli ve dini bayramlar. Milli bayramların idraki milletçe gerekliyken, dini bayramlar ise, adı üstünde, müslümanların bayramıdır.
Sılai rahim meselesi de bayramların bir ritüelidir. Çünkü Allah, insanları soylarıyla ve kavimleriyle yaratmış, birbirlerine akrabalık bağıyla bağlamıştır. Başta anne baba olmak üzere, derecesine göre tüm akrabalarımıza karşı en azından hal hatır sormak bile olsa bir takım sorumluluklarımız var. Bayramlar da sorumluğumuzu yerine getirebileceğimiz fırsatların başındadır. Uzaktaysak ve imkan varsa, mutlaka ana baba ve akrabalar ziyaret edilmeli, gönülleri hoş tutulmalıdır. Bir yabancıya tebessümü sadaka sayacak kadar ilişkilere önem veren Allah, elbette yapılan güzel ziyaretlerden de hoşnut olur.
Hasılı, bayramı bayram yapan otel rezervasyonu yerine ana baba dizine yanaşmaktır.
