işte bu insan ben oluyorum. çünkü iki sebebim var birincisi:
bizim sülalede yaşayanlar içinde en yaşlılardan biri benim babaannemdir. o yüzden her bayram ve kandil günleri ev çin ordusu gibi oluyor. bir de bizim sülalenin bir özelliği var o da : dünyanın en yaramaz çocuklarına sahip olması.
neyse efendim ilk başta ailesi ile gelen bu canavar çocuklar pek birşey yapmaz. kuzuların sessizliği misali bir 15,20 dakika etrafta kırılacak , parçalanacak ne var diye etrafı keşfederler. sonra bu çocuklar asıl yüzlerini göstermeye ve vazoları kırmaya, duvarları çizmeye başlarlar. evdeki tek erkek evlat ben olduğum için bu veletlerle baş etmek de bana kalır. ama onları ben bile durdurumam. ve daha sonra o çocuğun annesi , ben ve çocuk arasındaki diyaloglar başlar.
çocuğun annesi: ça
ben: heartigan
çocuk: oğuzhan
ça: oğlum rahat dursana bak karşı tarafta bir abi var çok sinirli duruyor.(bu karşı taraftaki abi ben oluyorum)
çocuk ilk önce korkmuş gibi yapar sonra beni siklemez bir biçimde yakıp yok etmeye devam eder. o çocuğun annesi babaannemden fırça yedikten sonra tekrar oğluna döner.
ça: oğuzhan sana rahat dur demedim mi bak abi çok kızgın şimdi seni dövecek. ee heartigan sen de biraz ses çıkar da korksun.
ben de o sırada korkunç olmak için kaşlarımı falan kısarım yüzüme kızgın bir hal aldırırım ama bu sefer de çocuk bana birşeyler fırlatır evdeki ağır abi karizmasını yerle yeksan eder.
heartigan: ya teyze senin çocuk durmuyor ne yapacaz. ama çocuğu tek kıstırsam tokatı patlatacam.
ça: (bana dönerek) sen de ne biçim erkeksin be bir susturamadın çocuğu.
heartigan: ??????????
yani asıl neden çocuklar.
ikinci neden ise kadınlar :
bazı insanlar vardır erkeklere elini vermez . işte bu insanları yakından tanımıyorsan anlama imkanın yoktur.
yine bir bayram günü eve misafirler gelmişti. ben de tabi kalkıp ellerini öpüp başımın üstüne koyacağım. bir , iki, üç derken dördüncü kişiye geldim ve bu bayandı tam eğildim elini öpecem kadın elini bir anda geri çekti.
ben orada rükuya eğilmiş imam gibi kaldım , galiba şaşkınlıktan bir iki dakika öyle domalık bir pozisyonda durdum. sonra hiçbir şey olmamış gibi devam ettim.
işte bu olaylardan sonra her bayram günü evden kaçıyorum sözlük yani benim için bayram diye birşey yok aslında.
