farklı bir pencereden baktım ve ne gördüm dersiniz:
trafik kazasında ya da sokak ortasında serseri kurşunla ya da arkadaş kavgasında kör bıçakla ya da kardeş kavgasında terörist kardeşinin kurşunuyla can veren evlattır.
son nefesiyle anasına babasına sevdiğine uzanan ellerini anası da öper, babası da, sevdiği de.
bu memlekette oğullarının elini hatta ayağını öpen o kadar çok ana, baba vardır ki aklınız durur.
o analar, o babalar ki bir ömür o elleri, ayakları hayal edip, son bir kez dokunmak, koklamak, sarılmak için ömür boyu öylesine çok gözyaşı dökerler ki hayal bile edemezsiniz.
o kadar da hayırsız evlatlar değillerdir aslında.
o kadar büyük acıları haketmeyen anaları, babaları gibi tek suçları kadersizlikleri, yanlışlarını göremeyen bir toplumun ferdi olmalarıdır tek günahları.
bayramda babalar da, tıpkı analar gibi el öper, ayak öper bu ülkede.
evladının musalla taşına gözyaşını akıtan, tabutuna sarılan, kabri başında ömür tüketen anne babalar
kimisi öpecek el, ayak da bulamaz hatta.
oğlunun elbiselerini öpen, oyuncaklarını, kitaplarını koklayan anne, babalarla dolu bu ülke.
