türkiye dışında yaşarken her bayramda " şimdi orada ne güzel şeyler oluyordur" diye düşünüp gözlerimi dolduran fakat buraya gelince bir halt olmadığını anladığım zaman dilimi. lan en azından insan bir göz selamı verir, ne kadar da güzel insanlarız biz!?
evin bahçe duvarının dibinde çekmeyen wi-fi şifresini kaldırıp gelen gidene "iyi bayramlar" ağına beklerim, tüm istanbul'a selam.
herkeze iyi bayramlar. herkeze değil bu arada herkese. ayrıca dahi anlamında ki - de - da ayrı yazılır. dahi derken aynştayn gibi değil. bunlar önemli.
bayram sabahı hüzün olan evler gördüm. kiminin beklediği gelmiyor diye, kimininkiyse çoktan gitti diye. bu gün mezarlıkta ağlayan çocuklar gördüm. bir de yeni kıyafetler alamamış, yeni kıyafetleri olan çocuklara imrenmiş ıslak gözler. sanırım bu bayram ben de büyüdüm. bu bayram benim için de hüzünlü.
ne yapalım biliyor musunuz;
bayramları kaldıralım yerine avm yapalım.
çocuklar ağlamasın!
Nefret edilendir. Ziyarete gelen akrabaya sandalyeyi masayı bayram şekerini kolonyayı ve kurbanlık danayı fırlatma hissi verdirir. Yisinler danayı kapıda da içeri girmesinler!
giderek etkisini kaybeden gelenektir her ne kadar sevimli ailecek temiz bir tablosu olsada durmadan kapıyı çalan veletler düğüne gider gibi giyinen insanlar gibi sinir bozucu yönüde vardır.
Soğuk taş başına bir adet çiçek koyanlara, mezar taşına sarılıp ağlayanlara, canlı canlı sarılacak kimsesi kalmayanlara, ya da telefonu hiç çalmayanlara güzel mi sizce bayram?
