son senelerde karşılaştığım ve beni üzen artık bayram şekerlerinin ikiye ayrılmasıdır. evde iki tip şeker bulundurulur. biri kapı kapı dolaşan çocuklara verilen dandik rengarenk şekerlerdir. diğeri ise tanış insanlara verilen iyi çikolatalardır. çocukluğumda böyle şeyler olmadığı aklıma geldiğinde ekonominin bozulmasından kaynaklanan sıkıntıdan mıdır yoksa çocukken çok saftım da ben mi farketmezdim diye de düşünmeden edemem. **
geçen bayramdan kalan şekerler. alsan bi dert almasan bi dert. alma gafletinde bulunduktan sonra mutfağa ben bi su içeyim bahanesiyle gidilir lakin; ev sahibi şeker insan sen otur canım ben getiririm derse..
bayramın yaklaşmasıyla,''annem bu sefer nereye saklayacak'' diye istatistiklerde bulunduğum şeker...
koca kız oldum,hala önümden kaçırılıp,bir yerlere saklanıyor bu şekerler...
genelde dini bayramlarda misafirlere ilk ikram edilendir. bayramın yaklaşması ile reklamlarına da sıklıkla rastlamaktayız.
(bkz: ramazan bayramı)
(bkz: kurban bayramı)
küp, elmalı, akide v.b şekerlerden ayrı bir şeker türüdür. her ne kadar bayramdan önce ya da sonra bulunsa da, bayramdaki yeri ve önemi büyüktür.
bir bayram sabahı kapımızı çalana çocuğu mutlu etmenin en güzel yoludur. (tabi kalite şeker verilirse) verilmediği takdirde o mutlu ve sevecen çocouk birde canavara dönüşebilir ki dikkat edilmesi lazım.
