çocukken annenin elinden tutarak güle eğlene gittiğimiz, büyüdükçe işkenceye dönüşen ziyaretlerdir ,peki ne değişti:
çocukken şeker olsun da ne olursa olsun, nere olursa olsun giderim düşüncesiyle annenin eli tutulur, hiç mızıldanmadan gidilirdi, ayrıca bu ziyaretler sırasında annenizin istediği kıyafetleri ,yani temiz ,annenizin zevkine göre seçilmiş bayramlıkları giymek zorundasınızdır , ama bunun bir ehhemiyeti yoktur.
kıyafetmiş saçmış hiç umursamazsınız anneniz ne isterse, itirazsız yaparsınız. şeker alacaksınız ya, kardeşlerle top yuvarlayacaksınız ya önemli değil..
ee yıllar geçti büyüdünüz artık ergen birey oldunuz, isyankarsınız, aile içi muhabbetlerden tiksiniyorsunuz, kızlar için erkekler, erkekler için kızların önem kazandığı bu dönemde kıyafet saç baş en önemli konular. anneniz önünü kapa , gömleğini içine sok dedi mi kıyameti koparıyorsunuz ,elbette artık bayram ziyaretleri işkence...
bir günde bilmem kaç kişinin eline yıkama yağlama çekilir?? hadi onu geçtim o pis mi temiz mi olduğu bilinmeyen elleri öptük bari insan para verir. bu kadar cimri olunmaz olunamaz. babama daha zaman şuraya buraya gidelim derim olmaz çok uzak bilmem ne der. ama işin içine bayram girince yakında fizanada gidicez yani. bırakın gençleri otursunlar evde. hem şeker istemeye gelen çocuklar evde birini bulamayınca ne kadar üzülür dimi?? biraz da onları düşünelim lütfen yani.
-okul bitti mi?
-hAyır daa var
-hala bitmedi mi? bi bitemedi?
-ama şey hani üstünü ben
diye aramızda bir diyaloğun geçmediği bayram ziyareti olmuştur. çünkü elini öptükten sonra bir iki kelimeden sonra kaçtım kendisinden. korkuyorum okul bitmeden ölüp gitmesinden. gözü açık gidecek. acaba yalan mı söylesem napsam?
her ne kadar yerini insanlar için tatil bölgelerini tercih etmeye bırakmış ise de, senede iki kere olan bayram ziyaretlerini yapmalıyız.iş güç yüzünden uzun zamandır görmediğimiz dost, akraba vs görülmüş olur. yaşlıların hayır duası alınır.
büyüklerin ellerinden, küçüklerin yanaklarından şapır şupur öpmek, zorla ikram edilen baklava, börek, şekeri yemek durumunda kaldığınız ziyaretlerdir. ama bayramları beraber kutlamak da ayrı bir güzelliktir; ne kadar monoton, sıkıcı bazen de angarya olduğu düşünülse bile...bayram günü hazır okul yokken ense yapıp uyumak varken, pijamalar içinde koltuğa uzanıp tv zaplama varken; cicileri giyer, süslenir, yola koyulursunuz. ama bu; özellikle de yaşlı insanların yüzündeki gülümsemeyi, gözlerindeki parıltıyı görmeye değerdir...
Hayatım boyunca nefret ettiğim ziyarettir. Anane babane ye gidilir. Sizin 29 sene önceki halinizi görmüş çok çok uzak akrabalarınız ''elimde büyümüştün sen'' der. halbuki onu diyen eleman (akraba) fiziksel olarak sizden 10 yaş küçük gözüküyordur. Ne diceğinizi şaşırırsınız. Ama eğer yurtdışında falan okuyorsanız da bu bayramları özlersiniz. Bazen insanlar yaşadıkları yerin kültüründen sıkılıp farkılıklar arayabilirler fakat gözünüzün önündekilerin kıymetini bilmek, monoton hayatınızı değiştirecek yenilikler aramaktan daha değerlidir.
bütün gün yemek hazırla sonra kaldır sonra tekrar hazırla tekrar kaldır diyerek yemek yemege fırsat bulamayan kızların korkulu rüyası.ayrıca ziyarete gittiginde yüz çeşit tatlı yemeye zorlanan insanların yeter artık dedigi bir ziyaret türü.
küçükken çok zevkli olan, büyüyünce zorunluluk haline gelen ativitelerdir. ergenlik döneminde olan çocuklar için kabustur; "ne kadar büyümüşsün, güzelleşmişsin/yakışıklı olmuşsun"lar kaçınılmazdır, eziyettir.
