eskiden de çok sallamazdım bayramı, hatta eziyet gelirdi. el öp, ziyaret için yollerı tep falan ama şu da bi gerçek ki bayram anlayışı kayboldu. zamana yenildi.
şimdilerde %25 bayram, %75 tatil.
kurtlar vadisi ndeki harika karakterin repliği geldi aklıma;
-cevher ben insan seviyim mi
+sevmiysin dayı
-he sevmiyim
evet artık insan sevmiyoruz. mekan, hava atma vs seviyoruz. eleştirmiyorym sadece tespit. değişimin önünde hiç bişey duramıyor.
eski insanlar böyle olacağını biliyormuş ta bazı kurallar ikdas etmişler.
misal büyüğe saygı.
bu kural yavaş yavaş unutuluyor. saygı derken ona gitme, hatırını sorma falan olaylarını kastettim. yoksa konuşurken alttan almak onu kırmamaya çalışmak, sen haklısın demek adetleri sürüyor ama artık herkes kendi istediği şeyi öne alıyor. insanlar tatil istiyor.
bu iyi mi oluyor maalesef olmuyor. tatile giden için de, ziyaret bekleyen içinde iyi olmuyor, neden?
şundan, tatile gidiyorsun. herkes yabancı, kaldığın odan yabancı. öyle ya insan tanıdıkları ve eşyalarıyla insandır. misal benim için babadan kalma bi bavul çok önemlidir ya da eski bir kanepe. düşünsene 5 yaşındayken o kanepede yatmışım. bir nevi zaman makinası.
yeni, insan insansızlaşıyor. yalnızlık asla katlanılacak bişey değil. katlanırsın da gam yapar, hüzün yapar. çökersin.
insansızlaşmak en büyük sosyal sorun.
insan oldumu kendini oyalamaya çalışmazsın. insanların yanında olmak otomatik bir eğlencedir. tartışsan, kızsan bile eğlenmişindir.
insanın varlığı pek çok sorunu yok eder.
biliyorum artık kimse eskisi kadar büyük ziyaretine önem vermeyecek ama inan ki o daha iyi bir seçimdi, ruhsuz otel odalarına göre.
büyük ihtimal en azından ilk iki günü için, bütün kış bulunduğum yerde olacağım yine. ziyaretler, mesajlar derken bazen de sıkılınca biraz uyuma ile geçecek. baklava ve dolmadan uzak duracağım. dana gibi olmak istemiyorum ayıptır söylemesi. swh.
