biz küçükken büyüklerimiz ah o eski bayramlar diye serzenişte bulunurlardı. o zaman anlamazdık şimdi hergeçen yıl bu cümlenin dilimin ucuna geliyor olması ne acıdır. ne ara oldu bilemiyorum fakat biryerde koptu zaten... bayram sabahı ile normal sabahın farkını bilmeyen gençlerimiz şuan hızla büyüyen bir nesil zannımca. neyseki yaşamışızdır. yitirsekte zihnimizi süslemiştir en tatlı anlarıyla...
Yıllarca ablam ile ilk "bilmemne amca mı" gelicek yoksa "bilmemki amca mı" gelicek diye bahis tutuştugumuz sabahlardı.kazanan ilk servisi yapardı.sonra mı?ikisi de öldü.ne servisin tadı kaldı ne bahisin.
bayram sabahları genelde tek tiptir; sabah bayram namazından gelen aile bireyleri karşılanır, bu arada aile büyüğü çoktan yasin okumuştur. sonra bayramlaşılır eller öpülür, harçlık alınır. daha sonra kahvaltıya geçilir ve neşeyle yenir ve daha saat 11 bile olmamıştır. kahvaltıdan sonra uzakta olan akrabalar aranır ve onların bayramları kutlanır.
arefe günü gecenin bir vaktine kadar temizlik yapılır. ertesi güne tek tük evi toparlamaydı,bulaşıktı vs işler kalsın deyü. ama sabah olduğunda yaptığınız onca temizlik güme gider. neden? çünkü evde 5 yaşında bir kardeşiniz vardır. tam bir şeytan olan bu kardeşiniz terör estirir evde. bir kere ona alınan bayramlığı giydirmeye korkarsınız. neyse anne başınıza gelir kalk,kalk,kalk kaaaaak! der durur. en sonunda yataktan zıplarsınız. kahvaltı vs. derken uykunuz gelir. şeker yerken uyuyakalırsınız.
misafirleri unutmamak gerek. bize fazla misafir gelmediği için her bayram uyuklarım. dışarı da çıkmam asosyal biriyim ben.
altı sene öncesine kadar,arefe gecesinde uyuyamazdık çünki ertesi gün bayramdır.annemin her bayram sabahı hazırladıgı yemekleri yemek ayrı bir güzelikdi.6 senedir nemi oluyor,gene arefe gecesi uyuyamazsın 6 sene geriye gittigin için,hani şu annenin bayram hazırlıkları yaptıgı güne ,küçük kız kardeşin almıştır annenin yerini ,yemek yapmak onun işidir,çünki annen ona ögretmiştir.sabah evde bir burukluk olur,bir hüzün olur,aglamak istersinde aglayamazsın ya hani,herkes aglayan gözlerle kaçamak bakışlar atar birbirine.gene bir bayram sabahı geliyor anne ama sen yoksun,yoksun işde. ben bu yazıyı anneme yazdı (#9910188)
evin erkeklerin erkenden bayram namazına gittikleri,
tüm bireylerin erkenden kalkıp çok hoş bir kahvaltı sofrasına oturduğu,
küsenlerin barıştığı,
büyüklerle küçüklerin pek samimi olduğu bayram gününün sabahıdır.
bazen diyorum ki iyiki bu tarz geleneklerimiz ölmüyor,
çoğu şey unutulsa da hala bayramlara has duyguların olması mutlu ediyor insanı..
her ne kadar küçükken bayramda alınan bir pantolonun bizi bayram boyunca mutlu etmesi geçerli olmasa da,
bayramda alınan 200lira harçlık bizi 1 hafta mutlu edebiliyor..
güzel duygular bunlar beyler!
ben garip adamımdır.
yanımdakilerin değerini bilirim bilmesinede, gözlerim hep yanımda olamayanları arar.
ilk bayramlığımı alan dedem mesela.
bayramlarda elele gezdiğim cennet kuşu çocukluk aşkım mesela.
elini öpüp en çok haşlığı aldığım bir dikili taş amcam mesela.
meselalar çoğalıp gider içimde.
acaba garip olan ben değil miyim?
acaba bu ayrıcalıklı sabahlarda yanıma koşa koşa gelen, benim kalbim yırtıla yırtıla karşıladığım meselalarım mı garip.
onlar gerçekten garip sözlük.
hatırlanması gereken garip ruhlar onlar.
sizin hatıralarınızda, anımsayan belleklerinizde, anılarla çarpan kalbinizde huzur arıyorlar.
meselalarınız vardır elbet.
illa başuçlarına gidip, mezar taşlarına sarılmanız, topraklarını bir yudum suyla ferahlatmanız gerekmiyor.
anlamlı sabahlarınızda önce onlarla bayramlaşın, bırakın en anlamlı hediyeleri ile cennet bahçelerinin yolunu tutsunlar.
yaşıyanlara sıra gelir nasıl olsa.
tabii ki gün gelip sıra bekleyenin siz olacağınızı kavrayabiliyorsanız.
Çok severim; babamla birlikte sabahın köründe kalkar ve beraber camiye gideriz. camide, o güzel bayram namazını kılarız; sonra eve geliriz. Evde bütün aile, birbirinin bayramını kutlar. ardından, hazır vaziyette duran kahvaltı sofrasına oturulur.
birazdan camiye doğru yola çıkacağız. annem, babamı hazırlıyor. temiz don, ütülü pantolon vesaire işte.
kardeşim götünü devirdi tekrar, ' daha erken mınskim yihöohoufs ' gibi bi şeyler dedi ama tam anlamadım. babam birazdan koyar kıçına tekmeyi, kendini abdest alırken bulacak keko.
neyse dostlar, cami de yakın değil, babam imamına vurgun olduğu için uzaktaki camiye sürüklüyor bizi her bayram. ufaktan kaçanzi.
ayakkabınızı falan çaldırmadığınız bi bayram namazı dilerim. ben yine, annemin dürtüklemeleriyle terlik giyip gideceğim sanırım.
Üzerinden çok uzun zaman geçmiş olmasına rağmen; hatta anıların üzerini bir parmak toz kaplamış olsa da unutamadığım tek detay alacakaranlık bir havada insanların camiye akın etmesidir. Bence bayram namazı en saf duygularla yapılan ibadetlerden biridir.
