anadoluda adettir. caminin en yaşlı, en hürmet edilen bireyi en öne geçer, sonra sırayla cemaatle tokalaşılır. onun bir adı vardı ama şimdi hatırlayamadım.
toplumsal birliktelik açısından güzel bir olay.
camilerin kuruluş işlevi hatırlanırsa birbirimize yabancılaştığımız zamanlarda aslında güzel bir amaca hizmet ettiğide kavranır.
insanların birbirine dokunması kadar rahatlatıcı birşey yoktur hayatta.
bayram namazı bitiminde hocayla ve cemaatle bayramlaşma telaşı adı altında 70' li yılların tüpgaz kuyruğunu aratmayan durum. girdiğim bu kuyruğa pişman oldum. önümdekiler bayramlaştıktan sonra o sıranın kuyruğuna eklenmeseler biterdi bu sıra. neyseki bir karadenizli sayesinde kuyruk, ayakkabıların bulunduğu tarafa yönelince kurtulmuş olduk.
