kaç yaşına gelmeme rağmen almanın nasip olamadığı harçlık.
arkadaş siz çıkarın verin zaten almayacağım. maksat gönlüm hoş olsun. sonra vay efendim bayramlaşmaya gelmiyorsun. niye geleyim lan puşt! senin gibi akraba olmaz olsun. advsdfg.
genellikle küçük çocuklara verilen bir tür bayram geleneği. sabah namazına gidilir ardından dedenin eli öpülür ve masumane bir bakış atılır ardından bakkaldan cips alınır. o cipsin tadı ayrıdır.
ilk maaştan arda kalanlarla önce çikolata sonrasında kolanya en sonra mendil içinde verdiğim harçlıktır. kapıya gelen erkeklere hangi takımlı oluklarını soruyorum , kızların en sevdiği rengi , güzel be sözlük..
Küçüklere verilen para. Ulan bakıyorum 20 yaşında adama veriyorlar lan. Alanda da utanma yok ki alıyor. Ula sizin yaşınızda askere giden var, çocuğu olan bile var, siz hala pişkin pişkin bayram harçlığı alın çocuk gibi. Oldu olacak şeker toplamaya da çıkın.
sene 87, yer ist avcılar. bayramlardan bir bayram.. namazı kılmışız, kahvaltılarımızı yapıp evdekilerle bayramlaştıktan sonra sokağa fırlamışız elimizde poşetlerle.
o sokak senin bu apartman benim dolaşıyoruz, poşetlerde şekerler artıyor ama cepte para yok henüz. bir dairenin kapısını çalıyoruz üç arkadaşız. bir hayli bekledikten sonra kapı açılıyor ve karşımızda ekşici bir adam.
ekşi sözlük yok o zaman tabii ama olsaydı bu adam kesinlikle orada yazıyor olurdu. içeriden alkol, sigara, taşak, çorap kokusu filan gibi bir koku yükseliyor. eleman uykulu. "bayramın kutlu olsun ağbi" diyoruz. gözlerini oğuşturuyor ve "sağ olun çocuklar sizin de." diyor ve beklememizi söyleyip içeri dalıyor.
az sonra gelip hepimizin avucuna o zaman bizi epey mutlu eden - bugünkü 5 veya 10 lira diyelim- bir meblağ bırakıyor.
bayram günü çalışmanın verdiği dezavantajla bayram için ziyaretimize gelen iş arkadaşlarımızın çocuklarına verdiğimiz miktarı önemli değil paradır..
bir de amca demeden elimizi öpmeseler.. *
ebat olarak değil 25, kırkbeş yaşındaki bi elemanla aynı olsam da içimde bir gençlik ateşidir gider bu bayram harçlığı.
eet, 87 doğumlu üniversite'de 2 dersi kalmış kpss'den iyi sayılabilecek bi puan almış bi yağız delikanlı olarak 5 kuruş bile verilmeyince insanın içinde acı bir ukte kalıyor.
yok yok,
birinden harçlık almalı.
çok dertliyim bu bayram harçlığı konusunda sözlük. yıllar önceydi. bayram günlerini iple çeker alacağım ufak miktarların peşine düşerdim. öpmediğim akraba, yalamadığım komşu kalmazdı. tabi bizden büyükler de vardı. bir onlara verilen paraya bakar bir de bize verilene bakar "ulan bir büyüsem de bana da şu paralardan verseler" diye gözlerimden ateş fışkırırdı. böyle böyle aylar yılları, bayramlar bayramları kovaladı. fakat senelerin artmasıyla doğru orantılı olarak aldığım paranın miktarında bir artış söz konusu değildi. sonra herkes söz birliği etmişçesine üniversiteye girdiğim sene para vermeyi kesti. zamanında az bulduğumuz o parayı da artık mumla arıyorduk. sebep ise hep aynıydı. "kazma kadar oldun bir de para mı bekliyorsun?". o ufak mevlalarla geçen o yıllardan kazma kadar oldun eşiğine nasıl da kadar acımasız geçtik . insan biraz alıştırılır. biraz çok verilip artık sen büyük adam oldun hissi verilir. sonra bu sene daha da büyüdün artık senin de çocuklara para verme yaşın geldi mesajı verilir sonra da bayramda para filan verilmez. ama yurdum insanında nerede o duyarlılık. bir baktık ki daha öğrencilik yıllarında çocuklara para vermesi beklenen insan konumuna düştük.sonuç olarak siz siz olun ergenlerin duygularını önemseyin**
zamaninda istanbul'da ev kiralayacak kadar hasilat edilebildigim harclik türü. ama o beyinsizlikle gider atari salonunda her oyunu bitirmek icin harcardim o kadar parayi.
