bir zamanlar el öpüp bayram harçlığı almak için bizans oyunları yapardım. bizans oyunlarına da gerek olmazdı zaten, insanlar şefkat gösterip para verirlerdi. ben de kardeşimden daha fazla para biriktirip ona hava atmaya çalışırdım, takılırdım pederin peşine tanımadığım adamlara şirinlik yapar paralarını alırdım. allah'ı var sağlam para toplardım, sonra onu harcardım, oyuncak alırdım, torpil kızkaçıran alırdım, tetris de almıştım bir kere, baya bir şey alırdım. güzeldi. son bir kaç bayramdan beri baktım ki ben bayram harçlığı vermeye başlamışım. yaşlanıyorum mu dedim, sonra yok dedim daha gencim güzelim, büyüyorum lan galiba dedim veledin cebine beşlik sıkıştırırken. öyle bir seviniyor ki velet öyle böyle değil. onlar koşuşturup etrafın tabiri caizse içine sıçarken ben onları izledim mıh gibi koltukta otururken. çocukluk daha zevkliymiş lan diye düşündüm içimden. şimdi daha fazla param var tetris de alırım, onbeş kilo torpil de alırım ama zevkle patlatamam onları heralde.
