güleceksiniz ama vakıfbankın dijital ekstre ile doğayı koruyalım projesi var. ben de doğayı korumak adına yeğenlerime harçlıklarını kartlarına gönderdim. online veya temassız ödemelerini rica ettim. lütfen linçlemeyin ama :')
Tırnak ile diş ile korumamız gereken bir gelenek. Çocukken neler alırdım o paraları biriktirip. Walkmanler, g.i. Joe’lar… Sülalede adet büyüklerin en büyük banknotu vermesiydi. Çok çocuklu/torunlu aileler olmadığımız için de olabilir elbette.
Kırkıma geldim, çok şükür halim vaktim yerinde ama hala alıyorum. Ama artık oğluma falan da verdiğim için bir transit sürece dönüştü, al ver. Ben de yaşatıyorum şimdi aynıyla bu geleneği.
Bayram harçlığı konusunda çok bonkörüm. Çocukken biz çok beklerdik. Bayram harçlığı veren kişinin karizması ayrıydı gözümüzde. Maksat çocukların gözündeki imajımı yükseltmek. Ngark teyzelerini bilirler. Eli öpülesi kadınım neticede.
bayram namazıyla beraber, bayramın en güzel hadisesidir. bayramda da çocuklar sevindirilmeyecekse ne zaman sevindirilecek? bu ikisi olmadan bayramın tadı olmuyor. çocukken de akrabalarım sağ olsun çok harçlık biriktirdim. mahallede kapıları tekmelemezdim, hep mahalleli çağırır, ya şeker ya çikolata verirdi. ulan çocukluğumuz cidden harikaymış be! nerede o eski bayramlar?
Küçükten büyüğe doğru miktar azalırdı. Odamızda onun kavgasını ederdik, yine de beraber harcardık.
Alırken utana sıkıla alırdık. Bayramın en kötü anıydı benim için. Küçüklükten öyle yetişmişiz. Şimdi de paraya tamah etmeyiz. O yüzden ama en az harçlığı ben alırdım. Ağlamayana meme yok. Olsun, paragöz gibi edepsizlikten iyidir.
unutuluyor.
ayıptır söylemesi, bugün görebildiğim yeğenlerime hatta komşu çocuklarına bile dağıttım ve şunu gördüm. her şeyleri olması önemli değil. çocuklar gene seviniyor.
bu bayram toplayamayacak olduğum şey. Ailemle aram bozuk, bayram namazına kalkmadım. Mahalleyi gezmedim. Evdekilerin bayramını bile kutlamadım. Yihuu. Artık seneye.
