alakasız bir reklam metninden atatürk'e küfür damıtmaya çalışan barzo hezeyanı...
bir de köylü olmak ne zor. bayram deyince o gün tezek kürememek dışında bir vizyonu olmayan yaşamsal gusto "bayramda içki içen laikçiler" sterotipine kitleniyor.
halbuki bu barzolar azıcık okuyup etmiş olsalar osmanlı sarayında da bayramda alkollü içki ikram edildiğini bilirlerdi.
osmanlı'ya sahip çıkanın osmanlı'yı hiç tanımadığı bir coğrafyada zor tabi bu işler...
cumhuriyet'in dibine kadar yaşandığı yıllarda, insanlar serbestçe alkol tüketmektedir.
bugün durum farklı.
ama o dönemde tecavüzler bu kadar yaygın değildi mesela.
şiddet bu kadar yaygın değildi.
çocuk tacizleri, tecavüzleri bu kadar yaygın değildi.
kendi çocuğuna, kardeşine tacavüz eden babalar, ağabeyler yoktu piyasada.
1930'da bir bardak likör içenin sarhoşluğu bugüne dek sürmeyeceğine göre, sizin ahlak anlayışınızda sorun var arkadaşım. ahlak diye diye kuruttunuz ülkeyi, boka sardı herşey.
geçmişi yargılayıp vazife çıkaracağınıza bugün dötünüzde patlayan ahlak anlayışınızı sorgulayın. beyninize oksijen gitsin azıcık.
not: alkol kullanmıyorum. sarhoşluk nedir, hiç bilmem. sadece kafam çalışıyor.
kurban bayramında kurbanın etiyle mangal yapıp yanına da bir büyük açan, bayramın amacından bihaber insanların normal karşılayacağı gazete ilanı. kardeşim bir otur düşün orada bahsedilen 23 nisan ulusal egemenlik ve çocuk bayramı değil, ya ramazan bayramı ya kurban bayramı dini bayram yani. sonra da dinde alkolün yerini düşün. ondan sonra biz eskiden bayramlarda baklavanın yanında bi tek atardık oo ne günlerdi diye konuş vicdanın elveriyorsa.
osmanlı meyhanelere ruhsat vermeye 1500'lü yıllarda resmen başlamıştır. ancak bundan önce de kadı defterlerinde içki satan mekanlara rastlanır. üstelik bu sadece istanbul için geçerli değildi. kahire'den belgrad'a erzurum'dan macaristana her yerleşim biriminde sayısız meyhane vb mekan vardı. isimler muhtelifti ama prensip olarak içki içilen mekanlar her şehirde vardı..
han, amane, koltukçu, gedikli, müdavim...
en enteresanları da 18. asırda yaygınlaşan bozahane ve kaymakçı dükkanlarıydı. bunlarda içki sofrası ve yataklı hizmet verilirdi. yani içkinizi içer, sonra da halvet olurdunuz. ayrıca taşrada hamamlar hatta bazen yerleşim yerleri dışındaki zaviyeler de içkili servis verilen mekanlardı.
bunun dışında bir kültür olarak meyve sorbeleri (alkollü şerbet diyelim) ve boza (biranın atasıdır. hacmen %14 alkol içeren tatar bozası gibi) osmanlı sarayında 15. asırdan itibaren düzenli olarak tüketilmekteydi...
babasının evinde yaşadığı süreyi tarih, köyünün gelenek göreneğini "evrensel kültür" zannedenler o koskoca osmanlı imparatorluğunu da orta anadolu kasabası zannediyor.
osmanlı cahil köylülerin algılayamayacağı kadar derin bir kültürdür...
