hep hayalim olan ama bir türlü gerçekleştiremediğim eylemdir. aslında bencillik de denebilir, içe dönmüşlük de, maneviyattan uzak olmak da. ama ne olursa olsun yapmadığım için kendime kızdığım eylemdir. çocuk yurtları da buna dahildir.
evet arkadaşlar çocuğumuz işsiz güçsüz, bir baltaya sap olamayan adamlarız, sokak başlarında playstation salonlarında ömür çürüten apaçi gençleriz, tabi kendi adıma konuşmuyorum ben çalışan aylık 1000 tl geliri olan birisiyim, her gün camel ve wiston, paketlerine 8-10 tl veren adamlarız, bir gün sigara içmesek ve bir buket çiçek yaptırıp huzur evlerine gitsek ne olur incilerimiz mi dökülür, bari bu bayram kimsesiz oğlu kızı arayıp sormayan dedelerimize ve ninelerimize sahip çıkalım, biliyorum yine gitmeyeceğiz, aslında bu entry boşuna giriyorum farkındayım ama olsun, belki birileri okur.
