saçı bir türlü istenilen şekilde kesmeyendir. dergilerden saç şekli bulursunuz, önüne koyarsınız resmi ama o yine kendi bildiği şekli keser. önünü kısa keser, yamuk keser. ne kadar keseceğini gösterirsiniz, belinizdeki saçlar bir anda omuz hizzasına gelir. istisnasız herkesin kaşını ebru gündeş kaşı yaparlar, saçı istenilen renkte boyamazlar.
arada kırıkları aldırmak dışında uğranılmaması gerekilen yerdir. saçınızı kesmeyi, kaş-bıyık almayı, saç kesmeyi kısa zamanda öğrenin bence, hem para gitmiyor hem de saçınızın kaşınızın** şeklinin nasıl olacağını keyfinizin kahyası belirliyor. müthiş!
yeniden dünyaya gelsem en çok olmak istediğim meslek, hatta büyüyünce ne olacaksın diye sorunca bayan kuaförü diyeceğim bütün sosyal baskılara rağmen. nedeni şu, kutusuna 10 lira verdikleri boya ile boyadıkları saçtan 100 milyon gibi para kazanırlar, elektrik hariç masrafı olmayan fönden 5 lira ile 25 lira arası değişen paralar alırlar ve en güzeli hiç masrafı olmayan saç kesmekten minimum 20 maksimum orasını bilmiyorum lira kazanırlar. sonuç olarak başlangıçtaki masrafları ve aylık her dükkanın sahip olduğu giderleri saymazsak gayet iyi para kazanırlar. işleri gereği kadınlarla haşır neşir olmak da çabası. bütün bunların yanında kadınlarla aran iyiyse ve yaptığın işi satabiliyorsan en üst noktaya gelebilirsin. işte ben de kuaför işte en üst noktada olsa ne olur diye düşünürken yıllar içerisinde çalıştığım işlerden aldığım sikko sikko paralara bakınca bu mesleği neden seçmediğime yanıyorum. hatta ben anadolu lisesine giderken her gün kuaförlük ve kalfalık diye bir okulun önünden geçer aşağılar gözle bakardım çocukluk tabi yeniden o günlere dönebilsem servisten inip müdüre yalvarabilirdim beni de alın diye. hayata 18 yaşında atılmanın verdiği avantajı da saymıyorum bile. ayrıca hiçbir zaman kendini tüketmeyecek bir meslek sonuçta kadınlar yemez içmez ama kuaföre gider.
kadınların saçını başını yapan kişiye denir.
pek çoğunda hafif bir gay havası vardır ki bu çok normaldir. kim günün 12 saatini başka başka kadınların en önemli aksesuarı olan saçıyla başıyla geçirse biraz kırar. çünkü kuaföre giden hatun kişisi,kaşı çıkmış ,saçı yamulmuş,depresyona girmiş bir şekilde o koltuğa oturur. ve ister ki ordan angelina jolie gibi kalksın,o adam öyle bir saç yapsın ki yamuk burnuda düzelsin.ne yapsın bu adam,cami belli mihrap belli.o zaman işte başıyor sallamaya ,hayatım çok güzel oldu,ay bir salın bak herkeslerin aklı şaşsın gibi nidalarla sırtını sıvazlaya sıvazlaya,montunu elleriyle giydirerek yolluyorlar kadını.kadın mutlu ,hemen inanıyor taş gibi olduğuna.
zamanla tabi birde bunun kadın erkek ilişkisi boyutu olduğunu anlıyor kuaförümüz.bu adamlar mecburen bir topmuşcasına davranmak zorunda kalabiliyor.neden? çünkü bir hatuna bu kadar iltifat edersen,ya yanlış anlar yada yapışır. bizede evli barklı bildiğin hetero bir adamın,meslek için değişimini izlemek düşer.
krizin teğet geçtiği kuafördür. zira memlekette sürekli güzelleşme, sürekli saç rengi değiştirme, kaynak yapma-kaynak sökme eğiliminde olan bir bayan kitlesi var. dolayısıyla müşterisi hiç eksik olmayan, periyodik aralıklarla paralı müşterisi gelendir.
şimdi 'kadınların gittiği kuaför' diyeceğim, 'yok yaaa, allaaseen, ciddi misin?' gibi yavşak yavşak simileyler göreceğim, o yüzden diyorum ki, kadınlar... bizim kadınlarımız...
kadın milletinin en mutlu olduğu, yegane mekanlardan biridir, aynı zamanda bu mesleği icra eden kişilere de 'bayan kuaförü' denir, zor bir zanaattır, topuz yap, lüle yap, bukle yap, gelin başı yap, fön çek, cilt bakımı, manikür, pedikür. ohooooo kadınların işi biter mi? bir de bunları yaptığın gibi, beğendirmen lazım, zor iştir zor...
