hergun bu sorulara muhatap olmak zorunda kaliyorum, siz nasil boyle guclu bir devlet oldunuz, dunya'nin en guclu lideri erdogana sahipsiniz, kiskaniyoruz sizi diyolar.
bizler, gelişmekte olan bir ülkenin fertleriyiz, ne kadar aşağılayıcı değil mi, öyle ama. eksiğiz, geri kalmışız, bir şekilde bu durum bilinçaltımızda fevkalade korkunç bir travma yaratmış. elin ingiltere'si 8 tane atarken "avrupa avrupa duy sesimizi, işte bu türklerin ayak sesleri" diye tezahurat yapan bir neslin evlatlarıyız yani, ingilizin umurunda mı, adam oraya profesyonelce çıkıp oyununu oynuyor. bizim halimiz şamata, biz hala sesimizi duyurma derdindeyiz, ha madem avrupa bizi duymuyor, "seni sevmiyorum avrupa, babanı da sevmezdim, eeeeey avrupa, biz çok avrupalar gördük, size mi kaldık" tarzı bir alınganlığa da girişiyoruz. konuşulan ise hep avrupa. hani deli gibi seven ve sevdiği kişiye aşk mektupları yazan bir adam düşünün, kızdan yüz görmeyince kıza "gidişim suskun oldu ama dönüşüm muhteşem olacak" diyor, dağ dağa küsmüş dağın haberi yok. adam içinde bulunduğu komik durumu göremiyor, çektiği aşk acısı acı mı, acı tabi, acı ama çocuk dünyasına ait bir acı bu.
