acıdan kaçamıyor ise insan gülümseyerek dayanmayı öğreniyordu gibi efsanevi bir sözü bize kazandıran, kendine şair demektense şayir olmayı tercih eden mütevazi yazarımızdır.
ot dergisinde eylül sayısında malum eylül ayına öyle böyle girmemiş yazar. şu eylül yok mu kimine ilaç gelir, kimi için üzüntülerden üzüntü sebebi.
yazının sonunda sikerim ben böyle eylül'ü der buldum kendimi. (noluyoruz ne naiflik kaldı ne de gölgem) halbuki eylül ayların içinde en çok kayırdıklarımdan biri. şımartılmayı hak ediyor.
çoğu zaman yeni dönem yazarlarına içim hiç ısınmadı, yazdıklarında hep özentilik, hep bir bayağılık vardı bana göre; batuhan dedde bu fikirlerimin karşısında duran adamdır. bana halen güzel bir yürek varsa o yürekten dökülen kelimelerin de güzel olabileceğini göstermiştir. batuhan dedde benim için her şeydir fakat en özeli bana cemal süreya'yı sevdirendir.
kısaca kendisine şuursuzca salık verilen "şiiri bıraksın" fikrine en itibar etmemesi gereken adamdır.
cemal süreya'ya hayranlığını onun soyadından bir harf atmasına rest çekerek kendi soyadına bir harf ekleyerek göstermiş şair.
süreyya değil süreya, dede değil dedde!
--spoiler--
''Kadınlar iki türlüdür; hisleri olanlar / hislerini vajinasına sıkıştıranlar.
Erkekler de iki türlüdür; hisleri bıçaklananlar / vajina arasına sıkışmış hislere tapanlar...''
--spoiler--
--spoiler--
''Hayatımda etkilendiğim ilk ve birkaç hikayeden biri olan bir hayat hikayesi vardı Erdem abinin. Bana hep derdi ki; Dik dur. Ne olursa olsun, yaşamın sana ne getirirsen getirsin, dizlerin kırılsa da ayakta duruyormuş taklidi yap.''
--spoiler--
--spoiler--
''13 yaşına girdikten 2 gün sonra peder bey beni karşısına aldı. Gayet ciddi duruyordu. Bir şey konuşmak istediğini söyledi. ''Dinliyorum baba'', dedim. ''Senin adını Abdülrezzak koyacaktım, annen bırakmadı, çok direndim ama yapamadım bunu,'' dedi.''
--spoiler--
--spoiler--
''Poli iyileşti, bir süre sonra beni terk etti. Terk ettiği günün gecesinde çok içtim. Taksim ilkyardım Hastanesinin aciline gittim, hasta olduğum ya da alkol komasına girdiğim için değil. Kalbim kırıktı ama hastaneler kalp kırıklığını iyileştiremiyorlardı, biliyordum. Sadece o acile gidip orada oturmak, ağlamak istedim. Öyle de yaptım.''
--spoiler--
--spoiler--
Sen şanssızsın. dedi Neden? dedim. En fakir sen büyüdün dedi Sonra bir şey anlattı. Bir gün ben hatırlamadığım bir küçüklükteyken, muz istemişim. Babam da o muzu bana alabilmek için evden işe yürüyerek gitmiş. 2 saat yürümüş. Sonra akşam gelirken de 2 saat yürümüş. Yarım kilo da olsa almış o muzu bana. Ağlayarak anlattı. Ben de ağladım. Siktir etseydin keşke. Muzun amına koyiim baba, ne yürüdün o kadar yolu! dedim. Babam bir tokat attı ve dedi ki, Nimete küfredilmez eşşoglueşşek!
--spoiler--
korunmasız sevme artık beni. prezervatifler, doğum kontrol hapları vs. gideceksen eğer hiç boşalma yüreğime. sağda solda adım çıkıyor, esnaf beni konuşuyor sonra 'münzevi' diye. ve ben, bıraktığın piç yalnızlıklara bakamıyorum bu dul halimle, ağırıma gidiyor... dedde.
bu aralar bozan şayir. aşk acısı çekmediğinden midir ya da fırtına öncesi sessizliğinden midir bilmiyorum ama pek verimli şeyler çıkaramıyor. kimsenin üzülmesini istemem ama bu adımın üzülmesini istiyorum çünkü üzülürse yazar, yazarsa okurum.
"şüphenin vagon olduğu bir gezegende
lokomotif olup kaçmanın imkansızlığını biliyorum
kerhane gibi bir coğrafyada bakire kalmanın zorluğunu bildiğim kadar."
yazık lan. buna değil, bunu okuyanlara. nasıl bir şey yaşadınız da kendinizi bulduğunuz adam batuhan dedde ya? 6.45'teki loser ilahı, ama on parmağında on marifet abileri olmasa bir hiçtir kendisi. duyduğu ilginç kelimeleri yazılarında kullanır, yurdum insanı da bunu edebiyatçı sanar. o kelimeleri atsak geriye hiçbir şey kalmıyo zaten. ben dadaizmi çok severim, ama bu herif anlamsız bile olamıyo, iğrenç bir şey. şayirmiş, peh, yesinler, küçük küçük iskender seni.
ortalama bir batuhan dedde yazısı:
"yalnızlık alkol ilginç kelime küfür küfür küfür intihar tanrı uyuşturucu küfür"
--spoiler--
az gelişmiş ülkeler gibiyim, açlıktan ölen umutlarım var, hücrelerimde çıkan ayaklanmaları kimyasal nöbetçiler bastırıyor. ve yalnızlık dedikleri diktatör, ülkemin en cennet yerinde sefa içinde yaşıyor.
--spoiler--
yeni kitabını sonbaharda çıkaracağını iddia eden, aforizmaları kendisi gibi candan, kalemi sağlam olan, varoşu da görmüş, şu aralar da Eskişehir'de bir barda çalışan kendi tabiriyle şiyir yazan şayirdir. Kendisine şayir demesinin nedenini de şöyle açıklar: "Çünkü bu ülkede Attila ilhan şiir yazmıştır, Nazım Hikmet şiir yazmıştır, Turgut Uyar, Edip Cansever, Orhan Veli şiir yazmıştır. Bu isimlerin yanında şiir yazıyorum demekten utanır. Ve döneminde her 10 insandan 10 tanesinin de şiir yazıyorum demesinden dolayı böyle bir tepki verir." Epeyi de küfürlü yazan ama bunu yazılarında öyle bir kullanır ki insanın gözüne batmaz. Bu aralar ayrıca da ot dergisinin son sayfasında kendince hikayeler yazar.
Ot dergisi sayesinde tanıştığım yazar. Birkaç saat önce de 6.45'den istedim kitaplarını,kitap beklemek çok ayrı bir heyecan,hele bu kadar övgüyle bahsedilen birinin kitaplarını beklemekse bambaşka.
2-3 yıl öncesine kadar "morfinsiz çekilen düş sancıları" facebook sayfasının sıkı takipçisi olduğum, ankara albatros'daki turuna katıldığım ve yazmakta usta olduğu kadar konuşmakta olamadığını düşündüğüm şapkasını kafasından düşürmeyen kişi. edebiyatının okuyucusu olmanın yanında bana kazandırdığı mabel matiz'dir. sayfasında tavsiye edilenlerden gördüğüm mabel matiz'in yüklediği bandları, henüz meşhur olmamış ve albüm çıkarmamışken benim duymamı sağladığı için ayrıca önemli görürüm bu adamı.
