gemiyi once fareler terk eder hali daha karizmadır.
genelde gzel başlayan ortaklıkların zarara geçmesi durumunda izlenir.
olur da geri dönmek isteyen olursa..
özellikle japon savaş filmlerine , bende sanki bu atasözü yön veriyormuş hissi uyandırır. herkes patır patır yere dökülürken komutan kaçmayı aklından bile geçirmez, atını düşman saflarına doğru hızla ölümüne sürer. ölürken de insanı imrendirecek kadar güzelleşir, yavaş yavaş ama onurlu bir şekilde can verir.*
"..kimi zaman batan bir gemiyi en son terketmenin acikli artisligine özendim fareler önden tüydü; ben kendimi kamarama kitleyip o gemiye öyküler yazdim.."
bazen işe yaradığı da görülmüştür.gemi batmaktan kurtulmakla kalmayıp yoluna son sürat devam edebilmiştir.bu durumda batan fare midir gemi midir o da tartışılır tabi.
(bkz: passiflora)
(bkz: uludağ sözlük)
(bkz: batan farenin gemiyi terketmesi)
ölmek istemeyen akıllı fare de olabilir bunlar aptalmı fare bile bile orda kalsın amma velakin okyanusun ordasındaysa olay, terk etse bile bişey deişmeyecektir yüzen bir fare şu ana kadar görülmemiştir o kadar tüyle ıslanıp gitgide ağırlaşacak vede ölecektir yazıkmıdır kesinlikle hayır
güç bir durumda,çıkmaza girildiğinde,nankör ve karaktersiz kişilerin çevrelerini zerre umursamayarak ortamdan ilk uzayan olmalarını anlatan şahane atasözü.
