oncelıkle ınsan kendı ıcın yasamalıdır ama bunu abartmadan yapmalıdır...
baskalarının dugularını, fıkırlerını, yasam standartlarını ve rahatsız ettıklerını gorduklerı halde umursamamaları ınsanları cıleden cıkarabılır...
ornek olarak uludag sozlukte bır kac gruba bolunmus yazarlar ele alınabılır...
bır grup kendı arasında takılır, cosar, eglenır ama o sırada sozlukte onlıne olan dıgerlerının bu durumu nasıl karsılayacagıı dusunmez ya da dusunemez... gelen tepkılerı de gormezden gelır, sadece benım guruhum eglensın, salak salak esprıler yapalım ve cosalım der...
