hayat sık sık insanı dolambaçlı yollara sürükler, dakikayı, saati, günü uzatarak zehir eder. işte böyle zamanlarda ufacık bir ayrıntıya gülümsemek insana cesaret verebilir.
basit şeyler belki uzun süreli bir mutluluk sağlamaz ama insana ayakta kalmak için gereken cesareti yavaş yavaş da olsa aşılar.
her insanın gerçekleştiremeyeceği, aynı zamanda her insanın gerçekleştirebileceği durumdur. sorun basit şey kavramının göreceli olmasıdır. bazı insanlara basit gelen şey diğerlerine göre büyük bir şey olarak gelebilir. bu insanların düşünce farklılığından kaynaklanmaktadır. yadırganmamalıdır.
hayattan çok fazla beklentisi olmayan mütevazı bir halet-i ruhiyedir. bir çiçek, bir merhaba, manidar bir tebessüm, minik bir buse mutluluk için yeterli sebeptir. tabiki basit seylerden mutlu olabilmeyi bilen insanı bulmak şiddetle gereklidir.
her gününü son günü gibi yaşamayı hayat felsefesi haline getirmiş insanların,mutluluğun anahtarını küçük şeylerde aramaları sonucunda her şeyde bir hayır vardır ya da her kötülük aslında bir iyiliği de içinde barındırır diye düşünmeleriyle ortaya çıkan ve herkesten çok da kendilerine yararı olan aslında herkesin yapması gerekse de çok az insanın bunu yapmakta başarılı olduğu karakteristik bir özelliktir.basit şeylerle de olsa mutlu olabilen insanlar sonuçta mutlu olabilmektedir oysa mutlu olmak için illa ki yüksek düzeyde bazı isteklerinin gerçekleşmesini arayan insanlar daha az gülmekte ve daha çok sıkıntı çekmektedir.
tamamen saçmalıklardan ibaret bir felsefe. insanın dıyumsuz bir varlık olduğu düşünülürse bu mümkün değildir. polyanna'nın ne kadar salak olduğunu anlatmaya gerek var mı?
